Το Μπουβιέ της Φλάνδρας έχει μετρίου μήκους πυκνό τρίχωμα και διαθέτει διπλό μανδύα, ένα σκληρότριχο εξωτερικό τρίχωμα που καλύπτει ένα πιο μαλακό και χνουδωτό υπόστρωμα. Παρόλο που το τρίχωμά του δεν μαδάει πολύ, χρειάζεται πολύ περιποίηση για να διατηρηθεί καθαρό και υγιές. Το χτένισμα 2-3 φορές την εβδομάδα είναι απαραίτητο για την αποφυγή κόμπων και συσσωρευμένης βρωμιάς. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους σκύλους, η τριχόπτωση είναι πολύ έντονη την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπου το συχνότερο βούρτσισμα επιβάλλεται για να βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας.

Το Μπουβιέ της Φλάνδρας, λόγω της ποιμενικής του φύσης, είναι ένα σκυλί υψηλής ενεργητικότητας και χρειάζεται καθημερινή και μπόλικη άσκηση. Οι μεγάλες βόλτες στην ύπαιθρο, το παιχνίδι και οι ευκαιρίες να τρέξει ελεύθερο σε ασφαλές και περιφραγμένο περιβάλλον είναι πολύ σημαντικές ενέργειες για να παραμείνει ο σκύλος υγιής σωματικά, αλλά και νοητικά. Η ιδιαίτερη αγάπη του Μπουβιέ για τη φύση, σημαίνει ότι ένα σπίτι με μεγάλη αυλή, στην οποία θα μπορεί να παίζει με ασφάλεια και να εξερευνά το περιβάλλον του, είναι ο ιδανικότερος χώρος διαβίωσης. Η έλλειψη ή απουσία επαρκούς άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα ο σκύλος να βαρεθεί και να καταφύγει σε κακές και καταστροφικές συμπεριφορές.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Αγκώνα. Είναι μια πάθηση που σχετίζεται με την ανώμαλη ανάπτυξη των οστών που επηρεάζει τη λειτουργία αυτής της άρθρωσης, οδηγώντας σε μη φυσιολογική κατανομή βάρους, πόνο και αρθρίτιδα – τα οποία σίγουρα επηρεάζουν την ικανότητα του σκύλου να σκύβει, να τρέχει και να παίζει. Η δυσπλασία αγκώνα παρατηρείται πιο συχνά σε μεγαλόσωμους σκύλους νεαρής ηλικίας. Η χειρουργική επέμβαση είναι η συνιστώμενη θεραπεία, όχι μόνο για την αφαίρεση οποιουδήποτε προσβεβλημένου ή κατεστραμμένου ιστού αλλά και για την αποκατάσταση της λειτουργικής ικανότητας στην άρθρωση.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Οξεία Γαστρική Διάταση & Συστροφή Στομάχου (GDV). Πρόκειται για μία σοβαρότατη διαταραχή που μπορεί να αποβεί θανατηφόρα και παρατηρείται συχνότερα σε μεγαλόσωμους σκύλους με φαρδύ στήθος, αν και μπορεί να προσβληθεί οποιοσδήποτε σκύλος. Στο αρχικό του στάδιο, το στομάχι γεμίζει με αέρια, προκαλώντας μια απλή γαστρική διάταση ή “φούσκωμα”. Κάποιες φορές, η κατάσταση δεν εξελίσσεται περισσότερο από ένα απλό φούσκωμα. Ωστόσο, το επόμενο στάδιο είναι η συστροφή, όπου το διογκωμένο με αέρια στομάχι συστρέφεται γύρω από τον άξονά του, με αποτέλεσμα η είσοδος και η έξοδος του στομάχου να φράζουν. Απαιτείται επείγουσα χειρουργική επέμβαση καθώς μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ζωή του σκύλου.
∙ Αορτική Στένωση. Καρδιακή νόσος κατά την οποία η καρδιά (και συγκεκριμένα η αριστερή κοιλία, η οποία είναι ο θάλαμος που αντλεί αίμα μέσω της αορτής) πρέπει να δουλεύει πιο γρήγορα και πιο σκληρά για να επιτρέψει την ομαλή δίοδο του αίματος στην κυκλοφορία όλου το σώματος. Αυτή η πρόσθετη προσπάθεια μπορεί να έχει μια σειρά από βλαβερές επιπτώσεις στην καρδιά, οδηγώντας σε μυϊκή ανεπάρκεια και άλλες επιπλοκές. Η στένωση της αορτής είναι συνήθως κληρονομική, εμφανής από τη στιγμή της γέννησης και εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλόσωμες φυλές. Η θεραπεία της νόσου, ανάλογα με τη σοβαρότητά της, μπορεί να είναι είτε με απλή χορήγηση φαρμάκων είτε με χειρουργική επέμβαση.
∙ Καταρράκτης. Μία από τις πιο κοινές οφθαλμικές παθήσεις στους σκύλους, που αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, δεν επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους σκύλους. Στη πραγματικότητα, η κληρονομικότητα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την ηλικία. Πρόκειται για την έστω και παραμικρή αδιαφάνεια (θόλωση) που αναπτύσσεται πάνω στο φακό του οφθαλμού, με αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση της όρασης. Η θεραπεία είναι χειρουργική με την οποία επιτυγχάνεται η επαναφορά της όρασης του σκύλου.