Σκύλοι τέτοιου τύπου είναι γνωστοί από τον Μεσαίωνα, όπου χρησιμοποιούνταν κυρίως για το κυνήγι ελαφιών. Παρόλο που η ακριβής προέλευσή της φυλής είναι άγνωστη, πιστεύεται ευρέως ότι το Μπροχόλμερ προήλθε από την ανάμειξη των τοπικών σκύλων της Δανίας (κυρίως τύπου Spitz), που έφεραν στην χώρα οι Βίκινγκς, με Μεγάλους Δανούς ή αλλιώς Γερμανικούς Μολοσσούς (Great Dane).

Το Μπροχόλμερ ήταν κάποτε εξαιρετικά δημοφιλές στη Δανία και ήταν γνωστό για την προσαρμοστικότητα και τον ευέλικτο χαρακτήρα του. Χρησιμοποιήθηκε από Δανούς ευγενείς ως σκύλος φύλακας και κυνηγόσκυλο μεγάλων θηραμάτων, όπως ελάφια και αγριογούρουνα. Όμως, δεν υπήρξε αποκλειστικό προνόμιο των ευγενών, καθώς βοηθούσε τους αγρότες της χώρας στο χειρισμό κοπαδιών χοίρων και βοοειδών. Στην πραγματικότητα, το Μπροχόλμερ ήταν τόσο αγαπητό και αξιοσέβαστο, που σκύλοι της φυλής δίνονταν συχνά ως δώρο από βασιλείς και αριστοκράτες σε άλλα μέλη της ανώτατης τάξης στην Ευρώπη.

Η δημοτικότητά του μειώθηκε, ωστόσο, το 1800, όταν η βιομηχανική επανάσταση οδήγησε στην εξαφάνιση μεγάλου μέρους των αγροτικών περιοχών που κάποτε απολάμβανε το Μπροχόλμερ. Αυτή η κατάληψη της γης συνέπεσε με μια πολιτική αλλαγή που οδήγησε πολλούς ανθρώπους της ανώτερης τάξης στο να χάσουν μεγάλο μέρος του πλούτου τους, και μαζί με αυτό, τους πολύ αγαπητούς σκύλους τους. Όμως, η πλήρης εξάλειψη της φυλής αποτράπηκε από έναν ευγενή, τον Neils Frederick, ο οποίος ήταν θηροφύλακας και λάτρης των Μπροχόλμερ. Ο ίδιος εξέθρεψε πολλούς σκύλους της φυλής ενθαρρύνοντας και άλλους να κάνουν το ίδιο.

Πιθανώς μια από τις πιο συναρπαστικές στιγμές στην ιστορία του Μπροχόλμερ ήταν στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900 όταν χρησιμοποιήθηκαν στο πρόγραμμα αναπαραγωγής του ζωολογικού κήπου της Κοπεγχάγης σε μια κοινή προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η φυλή. Υπάρχουν μαρτυρίες που υποστηρίζουν ότι θηλυκά Μπροχόμερ χρησιμοποιήθηκαν αρκετές φορές ως παρένθετες μητέρες σε ορφανά ζώα του ζωολογικού κήπου, όπως τίγρεις και λιοντάρια!

Αυτή η ισχυρή προσπάθεια διατήρησης της φυλής σταμάτησε προσωρινά όταν ο Ά Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε τη Δανία σε οικονομική κατάρρευση. Αυτή την ιστορική περίοδο ακολούθησε σύντομα η Μεγάλη Ύφεση και στη συνέχεια η ναζιστική κατοχή, γεγονότα που καθιστούσαν την εκτροφή μεγαλόσωμων σκύλων, όπως το Μπροχόλμερ, αδύνατη από τους ντόπιους. Το 1974, σε μια προσπάθεια διάσωσης της φυλής, πάρθηκε η απόφαση για την ίδρυση της “Εταιρείας Αναβίωσης του Μπροχόλμερ”. Καθώς δεν υπήρχαν εγγεγραμμένοι κατάλληλοι σκύλοι αναπαραγωγής , χρησιμοποιήθηκαν σκυλιά που, αν και δεν ήταν επίσημα εγγεγραμμένα, ταίριαζαν στο πρότυπο της φυλής.

Το Μπροχόλμερ αναγνωρίστηκε επίσημα από τη Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία (FCI) το 1982. Μέχρι το 2009, σκύλοι της φυλής μπορούσαν να βρεθούν μόνο στην Δανία και ελάχιστοι σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Έκτοτε, η φυλή έφτασε στην Αμερική και το ενδιαφέρον για το Μπροχόλμερ άρχισε να εξαπλώνεται σταδιακά σε όλες τις ηπείρους. Ακόμη μέχρι σήμερα ελάχιστα Μπροχόλμερ μπορούν να βρεθούν εκτός της Δανίας.