Με ιστορία που χάνεται στα βάθη της αρχαιότητας, η ακριβής προέλευση του Λευκού Ελληνικού Τσοπανόσκυλου δεν είναι ξεκάθαρη. Όμως, γνωρίζουμε ότι η φυλή έχει ρίζες στην αρχαία Ελλάδα και μοιράζεται κοινούς προγόνους με όλους τους ποιμενικούς και σκύλους μάχης της χώρας μας, όπως ο Ελληνικός Ποιμενικός και ο Μολοσσός της Ηπείρου (σκύλος του Μ. Αλεξάνδρου). Ένα άγαλμα σκύλου που βρίσκεται στον Κεραμεικό και χρονολογείται από το τρίτο τέταρτο του 2ου αιώνα π.Χ. θυμίζει αρκετά το Λευκό Ελληνικό Τσοπανόσκυλο, που μέχρι τις ημέρες μας έχει υποστεί ελάχιστες αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου.

Η ανάγκη για έναν ανθεκτικό, ρωμαλέο και μεγαλόσωμο σκύλο με εξειδίκευση στην φύλαξη κοπαδιών και ιδιοκτησίας, ώθησε τους βοσκούς της ελληνικής υπαίθρου να προβούν σε επιλεκτικές εκτροφές καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων. Το λευκό χρώμα του σκύλου το βοηθούσε να είναι δυσδιάκριτο ανάμεσα στα πρόβατα από τυχόν αρπακτικά, όπως λύκοι και αρκούδες, δίνοντας στο τσοπανόσκυλο το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Τα μακριά πόδια χαρίζουν στη φυλή εξαιρετική ευχέρεια κίνησης ακόμη και στα πιο δύσβατα ορεινά της πατρίδας μας, ενώ το πυκνό και μακρύ τρίχωμα, όντας αδιάβροχο και σχεδόν αδιαπέραστο από το κρύο, του παρέχει προστασία από το δριμύ ψύχος.

Ακριβείς πληροφορίες για τον υπάρχοντα αριθμό Λευκών Ελληνικών Τσοπανόσκυλων δεν υπάρχουν, όμως τα τελευταία χρόνια καταβάλλεται μια μεγάλη προσπάθεια ανάδειξης, προβολής και καταγραφής της φυλής από τον Ο.Φ.Λ.Ε.Τ. (Όμιλος Φίλων Λευκού Ελληνικού Τσοπανόσκυλου). Η φυλή αναγνωρίστηκε από τον ΚΟΕ (Κυνολογικός Όμιλος Ελλάδος) το 2006 και γίνονται προσπάθειες αναγνώρισης και από τη Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία (FCI).