Πρόκειται ίσως για μία από τις αρχαιότερες φυλές Τερριέ και μπορεί να έχει προγονικές ρίζες από το πλέον εξαφανισμένο Μαύρο Τερριέ (Black & Tan Terrier) και από μια πιο μεγαλόσωμη φυλή τερριέ με πυρόξανθο χρώμα. Εμφανίστηκε ως αναγνωρισμένη φυλή το 1875, σε μια έκθεση σκύλων στη Γλασκώβη της Σκωτίας. Μέχρι το 1879, δύο εκπρόσωποι της φυλής θεωρούνται η βάση της φυλής όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Η δεκαετία του 1880 υπήρξε το απόγειο της δόξας για τη φυλή, φέρνοντάς το στη 4η θέση δημοτικότητας στη Μεγάλη Βρετανία. Ήταν επίσης η πηγή μιας διαμάχης που οδήγησε σε μια σημαντική αλλαγή στην εμφάνιση των βρετανικών φυλών. Ήταν συνηθισμένη πρακτική να κόβουν τα αυτιά των τεριέ και άλλων φυλών, αλλά το 1889 το Irish Terrier Club απαίτησε την διακοπή αυτής της πρακτικής ούτως ώστε να μπορούν τα σκυλιά να πάρουν μέρος σε εκθέσεις σκύλων. Αυτό οδήγησε σε μεγάλη κατακραυγή, αλλά τελικά καθιερώθηκε σχεδόν για όλες τις φυλές της Μεγάλης Βρετανίας.

Η φυλή εξαπλώθηκε γρήγορα στις Ηνωμένες Πολιτείες και αναγνωρίστηκε από το American Kennel Club το 1885.

Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, τα Ιρλανδικά Τερριέ διακρίθηκαν ως αγγελιοφόροι και σκύλοι φρουράς, κερδίζοντας πολλά βραβεία γενναιότητας και αφοσίωσης. Ο αρχηγός της Βρετανικής σχολής πολεμικών σκύλων, E. H. Richardson, τους εξύμνησε λέγοντας: “Πολλοί στρατιώτες ζουν σήμερα λόγω της προσπάθειας αυτών των Τερριέ… Είναι εξαιρετικά ευφυείς, πιστοί και ειλικρινείς και ένας άνθρωπος που έχει έναν από αυτούς ως σύντροφο δεν θα στερηθεί ενός αληθινού φίλου. “

Λαμβάνοντας υπόψη τον χαρισματικό του χαρακτήρα, η δημοτικότητα του Ιρλανδικού Τερριέ ξεκίνησε να φθίνει και μόνο χάρη στην ταινία του 2007 “Firehouse Dog” (Ένας τετράποδος πυροσβέστης) άρχισε να ανακάμπτει.