Η προέλευση του Λέβχεν κρύβεται πίσω από θεωρίες και αντιπαραθέσεις, καθώς η ακριβής ιστορία της φυλής είναι άγνωστη. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι η φυλή προέρχεται από τη Βόρεια Ευρώπη, που περιλαμβάνει τη Γερμανία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Πιστεύεται ότι το Λέβχεν μπορεί να έπαιξε ρόλο στην ανάπτυξη του Toy Κανίς ή μπορεί να συνδέεται με το μεγαλόσωμο Κανίς (Poodle).

Μια άλλη θεωρία είναι ότι το Λέβχεν σχετίζεται με τη φυλή Μπισόν (Bichon) και προέρχεται από τη Μεσόγειο. Τέλος, μια τρίτη θεωρία είναι ότι το Λέβχεν μπορεί να προέρχεται από τη Ρωσία ή ακόμα και το Θιβέτ.

Από όπου και αν προέρχεται η φυλή, γνωρίζουμε ότι ο πρωταρχικός σκοπός της ήταν ως σκύλος σύντροφος. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήθηκε ως κυνηγός τρωκτικών και σκύλος επιφυλακής, που γάβγιζε στο άκουσμα ύποπτων θορύβων προειδοποιώντας την οικογένειά του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σκύλοι της φυλής ζούσαν με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης, από αγροκτήματα μέχρι ανάκτορα.

Το Λέβχεν έχει απεικονιστεί σε πολλά έργα τέχνης σε όλο τον κόσμο ανά τους αιώνες και η εμφάνισή του έχει παραμείνει αμετάβλητη ακόμη και μέχρι σήμερα.

Με τα χρόνια, το Λέβχεν έγινε λιγότερο δημοφιλές και προς το τέλος του 19ου αιώνα ο πληθυσμός τους μειώθηκε δραματικά. Το 1897, η εκτροφέας Madelaine Bennert ανέλαβε την προσπάθεια να σώσει τη φυλή από το χείλος της εξαφάνισης. Η προσπάθειά της ήταν επιτυχής, αν και οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι απείλησαν και πάλι να την εξαλείψουν.

Η Bennert ξεκίνησε εκ νέου την προσπάθειά της να σώσει τη φυλή και πέρασε τα μεταπολεμικά χρόνια αναζητώντας όσα σκυλιά κατάφεραν να διασωθούν από τον πόλεμο. Με τη βοήθεια του Dr. Hans Rickert, του οποίου τα σκυλιά είχαν αγοραστεί αρχικά από την Madame Bennert και είναι τα σκυλιά που συνέβαλαν στη δημιουργία της φυλής όπως είναι σήμερα, και μερικών άλλων ιδιοκτητών, το Λέβχεν κατάφερε να ανακάμψει.

Το πρώτο το Λέβχεν έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1971 και το American Kennel Club αναγνώρισε επίσημα τη φυλή το 1999 και παραμένει αρκετά σπάνιο μέχρι σήμερα.