Το Ροτβάιλερ είναι κοντότριχο και χαρακτηρίζεται από το πυκνό και λείο τρίχωμα, καθιστώντας την περιποίησή του χαμηλών απαιτήσεων. Διαθέτει διπλό μανδύα, δηλαδή ένα μαλακό υπόστρωμα που παρέχει μόνωση και ένα ελαφρώς μακρύτερο, λεπτό εξωτερικό τρίχωμα που προσφέρει προστασία. Ένα χτένισμα μία φορά την εβδομάδα αρκεί για να διατηρηθεί η υγεία και λάμψη του τριχώματος. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους σκύλους, η τριχόπτωση είναι πολύ έντονη την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπου το συχνότερο βούρτσισμα επιβάλλεται για να βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας.

Παρά το μεγάλο του μέγεθος, το Ροτβάιλερ δεν χρειάζεται πάρα πολύ άσκηση, μιας και τα επίπεδα ενεργητικότητάς του είναι μέτρια. Ωστόσο, οι καθημερινές βόλτες και το παιχνίδι είναι απαραίτητα για την εκτόνωσή του, αλλά και για την νοητική και σωματική του υγεία. Πρόκειται για μια φυλή που αγαπά κάθε μορφής υπαίθρια δραστηριότητα όπως η πεζοπορία και το κολύμπι και θα χαρεί να συμμετάσχει στις εξορμήσεις της οικογένειας. Παρόλα αυτά, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην άσκηση των κουταβιών καθώς η υπερβολική δραστηριότητα μπορεί να επιβαρύνει τα αναπτυσσόμενα οστά και τις αρθρώσεις και να προκαλέσει τραυματισμό ή και μόνιμη βλάβη. Ωστόσο, η άσκηση δεν αφορά μόνο τη σωματική δραστηριότητα. Η νοητική διέγερση (παιχνίδι, εκμάθηση νέων κόλπων, συμμετοχή στις δραστηριότητες της οικογένειας) είναι εξίσου σημαντική και θα αποτρέψει πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν από την πλήξη. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Αγκώνα. Είναι μια πάθηση που σχετίζεται με την ανώμαλη ανάπτυξη των οστών που επηρεάζει τη λειτουργία αυτής της άρθρωσης, οδηγώντας σε μη φυσιολογική κατανομή βάρους, πόνο και αρθρίτιδα – τα οποία σίγουρα επηρεάζουν την ικανότητα του σκύλου να σκύβει, να τρέχει και να παίζει. Η δυσπλασία αγκώνα παρατηρείται πιο συχνά σε μεγαλόσωμους σκύλους νεαρής ηλικίας. Η χειρουργική επέμβαση είναι η συνιστώμενη θεραπεία, όχι μόνο για την αφαίρεση οποιουδήποτε προσβεβλημένου ή κατεστραμμένου ιστού αλλά και για την αποκατάσταση της λειτουργικής ικανότητας στην άρθρωση.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Οστεοσάρκωμα. Η πιο κοινή μορφή καρκίνου που επηρεάζει τα οστά – αντιστοιχεί περίπου στο 85% των όγκων οι οποίοι ξεκινούν από το σκελετικό σύστημα. Αν και συνήθως επηρεάζει ηλικιωμένα ή μεγαλόσωμα σκυλιά, μπορεί να εκδηλωθεί και σε σκυλιά οποιασδήποτε ηλικίας ή φυλής. Κυρίως επηρεάζει τα κόκαλα της περιοχής του ώμου, του καρπού ή του γόνατος. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι η χωλότητα (αδυναμία κατά το βάδισμα) στο άκρο που εμφανίζει τον όγκο ή/και επώδυνο πρήξιμο στην περιοχή εμφάνισης του. Συνήθως οι χημειοθεραπείες σε συνδυασμό με τη χειρουργική επέμβαση είναι η κύρια θεραπευτική αγωγή. Η αφαίρεση του όγκου μαζί με τον πλήρη καθαρισμό της περιοχής, ώστε να αποφευχθεί η μετάσταση, συχνά μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ακρωτηριασμό. Τα περισσότερα ζώα, χάρη στο βασικό ένστικτο επιβίωσής τους, προσαρμόζονται καλά στον ακρωτηριασμό.
∙ Οστεοχόνδρωση (OCD). Πάθηση που προσβάλλει κυρίως τις αρθρώσεις του ώμου των ταχέως αναπτυσσόμενων νεαρών σκύλων μεγαλόσωμων και γιγαντόσωμων φυλών. Πρόκειται για μια διαταραχή στη μετατροπή του χόνδρου σε οστό, που οδηγεί στη πάχυνση του χόνδρου με αποτέλεσμα την αποκόλληση του. Τα πρώτα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται σε ηλικία 4-8 μηνών, όπου παρουσιάζεται χωλότητα (αδυναμία κατά το βάδισμα). Καθώς η κατάσταση εξελίσσεται, ο σκύλος πιθανόν να κουτσαίνει μόνιμα και να έχει έντονους μυϊκούς πόνους, δυσκαμψία και απροθυμία να κινηθεί. Είναι πολυπαραγοντική πάθηση, με κύρια αιτία την κληρονομικότητα και τη διατροφή (υπερβολική ποσότητα τροφής, υπερβολική χορήγηση ασβεστίου), αλλά μπορεί να επηρεαστεί από την ηλικία, το φύλο καθώς και πιθανούς τραυματισμούς.
∙ Ρήξη Χιαστού Συνδέσμου (CCL). Ένας από τους πιο συχνούς τραυματισμούς στο γόνατο που εμφανίζεται σε μεγαλόσωμους νεαρούς σκύλους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ή σε πιο ηλικιωμένους υπέρβαρους σκύλους. Μια συστροφή του πίσω ποδιού μπορεί προκαλέσει ρήξη χιαστού με αποτέλεσμα ξαφνική χωλότητα (δυσκολία στη βάδιση) στο ένα πίσω πόδι. Σταδιακά, η ρήξη μπορεί να οδηγήσει σε αρθρίτιδα και για να θεραπευτεί απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Εάν ο σύνδεσμος είναι μόνο μερικώς σχισμένος μπορεί να αποφευχθεί το χειρουργείο και να γίνει φαρμακευτική θεραπεία σε συνδυασμό με ειδικές ασκήσεις και σωστή διατροφή.
∙ Αορτική Στένωση. Καρδιακή νόσος κατά την οποία η καρδιά (και συγκεκριμένα η αριστερή κοιλία, η οποία είναι ο θάλαμος που αντλεί αίμα μέσω της αορτής) πρέπει να δουλεύει πιο γρήγορα και πιο σκληρά για να επιτρέψει την ομαλή δίοδο του αίματος στην κυκλοφορία όλου το σώματος. Αυτή η πρόσθετη προσπάθεια μπορεί να έχει μια σειρά από βλαβερές επιπτώσεις στην καρδιά, οδηγώντας σε μυϊκή ανεπάρκεια και άλλες επιπλοκές. Η στένωση της αορτής είναι συνήθως κληρονομική, εμφανής από τη στιγμή της γέννησης και εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλόσωμες φυλές. Η θεραπεία της νόσου, ανάλογα με την σοβαρότητά της, μπορεί να είναι είτε με απλή χορήγηση φαρμάκων είτε με χειρουργική επέμβαση.
∙ Νεανική Λαρυγγική Παράλυση & Πολυνευροπάθεια (JLPP). Πρόκειται για μια κληρονομική ασθένεια που προσβάλλει το νευρικό σύστημα και συνήθως εμφανίζεται από την ηλικία των 3 μηνών. Αρχικά επηρεάζει τον λάρυγγα, προκαλώντας δυσκολία στην αναπνοή μετά την άσκηση ή όταν το κουτάβι είναι σε υπερδιέγερση, σε συνδυασμό με αλλαγή στη φωνή κατά το γάβγισμα. Με την εξέλιξη της νόσου αναπτύσσεται σταδιακή αδυναμία και προβλήματα συντονισμού στα πίσω άκρα, η οποία τελικά θα επεκταθεί και στα μπροστινά άκρα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί δυσκολία στην κατάποση που ενδέχεται να οδηγήσει σε πνιγμό ή πνευμονία. Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία και η ασθένεια είναι θανατηφόρα μέσα σε λίγους μήνες από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.
∙ Εκτρόπιο. Πρόκειται για παθολογική κατάσταση κατά την οποία υπάρχει χαλάρωση του βλεφάρου μακριά από τον οφθαλμό και προκαλείται η συστροφή του προς τα έξω. Oι ευαίσθητες δομές του ματιού είναι περισσότερο εκτεθειμένες σε τραυματισμούς ή ερεθιστικές ουσίες, όπως η σκόνη και άλλα ξένα σώματα και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρά προβλήματα στα μάτια. Η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Εντρόπιο. Παθολογική κατάσταση της συστροφής του βλεφάρου προς τα μέσα, που συνήθως επηρεάζει τα κάτω βλέφαρα και των δύο ματιών, ενώ οφείλεται σε ανατομικά αίτια. Προκαλεί έντονο ερεθισμό στο μάτι και μείωση της όρασης. Εμφανίζεται συνήθως πριν ο σκύλος γίνει 1 έτους και η θεραπεία αποτελείται από πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται με την πάροδο του χρόνου.