Αρχαιολογικά στοιχεία έχουν βρεθεί στους τάφους των Μάγιας, Τολτέκων, Ζαποτέκων και Αζτέκων ιθαγενών που χρονολογούν τη φυλή πριν από 3500 χρόνια. Εκτιμούνταν ιδιαίτερα ως προστάτες και φύλακες και οι ιθαγενείς πίστευαν ότι τα Χόλο τους προστάτευαν από τα κακά πνεύματα καθώς και τους εισβολείς. Στην αρχαιότητα συχνά θυσίαζαν τους σκύλους και τους έθαβαν με τους ιδιοκτήτες τους για να τους οδηγούν και να τους προστατεύουν στο ταξίδι τους στον κάτω κόσμο. Πιθανότατα, οι πρώιμοι πρόγονοι της φυλής προήλθαν από αυθόρμητες μεταλλάξεις που δημιούργησαν άτριχα γηγενή σκυλιά. Η έλλειψη τρίχας πιθανότατα να προκλήθηκε για λόγους επιβίωσης στα τροπικά κλίματα. Οι ιθαγενείς του Μεξικό είχαν Χόλο ως φύλακες σπιτιών και κυνηγετικούς συντρόφους. Η φυλή θεωρείται ο εθνικός σκύλος του Μεξικό και οι αναφορές για την ύπαρξη της φυλής εμφανίζονται σε πολλά έργα τέχνης και ευρήματα από αρχαιοτάτων χρόνων.

Σύμφωνα με τη μυθολογία των Αζτέκων, ο θεός Xolotl δημιούργησε τον πρώτο σκύλο από ένα θραύσμα του Οστού της Ζωής, από το οποίο δημιουργήθηκε όλη η ανθρωπότητα. Ο Xolotl δώρισε τον σκύλο στον άνθρωπο με την οδηγία να τον προστατεύει με την ίδια του τη ζωή και σε αντάλλαγμα θα οδηγούσε τον άνθρωπο στο ταξίδι του στον κάτω κόσμο. Πολλοί άνθρωποι στο Μεξικό, ακόμη και σήμερα πιστεύουν στην ιερότητα αυτού το σκύλου.

Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος έφθασε στην Καραϊβική το 1492, κατέγραψε στο ημερολόγιό του την ύπαρξη ενός περίεργου άτριχου σκύλου. Οι πρώτοι εκπρόσωποι της φυλής ταξίδεψαν μαζί του στην Ευρώπη.

Η φυλή δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ως αποτέλεσμα, το Χόλο συχνά θεωρείται λανθασμένα ότι είναι το μυθικό Chupacabra του Μεξικού. Η φυλή αναγνωρίστηκε από το American Kennel Club το 1887 αλλά λόγω της χαμηλής δημοτικότητας τα απέσυραν το 1959. Περίπου 30.000 άτομα είναι γνωστό ότι ζουν παγκοσμίως. Η επανεγγραφή του στο American Kennel Club έγινε το 2011.