Το Μικρό Ιταλικό Λαγωνικό διαθέτει κοντό και μεταξένιο τρίχωμα, καθιστώντας την περιποίησή του χαμηλών απαιτήσεων. Ένα χτένισμα 2-3 φορές το μήνα αρκεί για να διατηρηθεί η υγεία και λάμψη του τριχώματος. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους σκύλους, η τριχόπτωση είναι πιο έντονη την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπου το συχνότερο βούρτσισμα επιβάλλεται για να βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας. Ωστόσο, πρόκειται για μία φυλή που δεν χάνει πολύ τρίχωμα, λόγω της απώλειας διπλού μανδύα. Λόγω του μικρού του μεγέθους και του κοντού τριχώματος, το Ιταλικό Γκρεϋχάουν προτιμά τα ζεστά κλίματα και χρειάζεται πολύ προσοχή κατά τους κρύους μήνες.

Παρά το μικρό του μέγεθος, το Ιταλικό Γκρεϋχάουντ δεν παύει να είναι ένα λαγωνικό οπτικού εντοπισμού, πράγμα που σημαίνει ότι η ενέργεια και η ταχύτητα είναι έμφυτα χαρακτηριστικά της φυλής. Οι ευκαιρίες να τρέξει και να παίξει ελεύθερο σε ασφαλές και περιφραγμένο περιβάλλον είναι υψίστης σημασίας για την σωματική και ψυχική του υγεία. Ωστόσο, η άσκηση δεν αφορά μόνο τη σωματική δραστηριότητα. Η νοητική διέγερση (παιχνίδι, εκμάθηση νέων κόλπων, συμμετοχή στις δραστηριότητες της οικογένειας) είναι εξίσου σημαντική και θα αποτρέψει πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν από την πλήξη. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Εξάρθρημα Επιγονατίδας. Πρόκειται για ένα αρκετά συχνό ορθοπεδικό πρόβλημα στους σκύλους και παρουσιάζεται συχνότερα σε μικρόσωμες φυλές, ενώ στις μεγαλόσωμες συνδέεται τις περισσότερες φορές με κάποιο τραυματισμό. Συμβαίνει όταν επιγονατίδα του σκύλου έχει εξαρθρωθεί από τη φυσιολογική ανατομική της θέση. Το βασικότερο σύμπτωμα είναι η χωλότητα και ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
∙ Οστεονέκρωση Μηριαίας Κεφαλής (LCPD). Η πάθηση, γνωστή και ως Νόσος ως Legg-Calve-Perthes, είναι αποτέλεσμα της σταδιακής διακοπής της ροής του αίματος προς την μηριαία κεφαλή. Οδηγεί στην σταδιακή νέκρωση της αρθρικής επιφάνειας και την προοδευτική χωλότητα (δυσκολία στη βάδιση), καθώς και τον έντονο πόνο. Συνήθως εμφανίζεται σε μικρόσωμες φυλές και τα πρώτα συμπτώματα είναι εμφανή ήδη από τους πρώτους μήνες ζωής του σκύλου. Η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη, ώστε να διατηρηθεί η λειτουργικότητα του προσβεβλημένου άκρου.
∙ Υποθυρεοειδισμός. Ο θυροειδής αδένας παίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή ορμονών που επηρεάζουν μια σειρά λειτουργιών του οργανισμού, όπως ο μεταβολισμός και ο καρδιακός ρυθμός. Όταν ο θυροειδής υπολειτουργεί, δεν παράγει αρκετές ορμόνες και προκαλείται υποθυροειδισμός. Τα συχνότερα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτή τη διαταραχή είναι η παχυσαρκία, η ληθαργικότητα, η έντονη απώλεια τριχώματος, η ευαισθησία στο κρύο και οι δερματικές παθήσεις. Παρόλο που η ασθένεια δεν θεραπεύεται πλήρως, μπορεί να διαγνωστεί εύκολα και να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά.
∙ Προοδευτική Ατροφία του Αμφιβληστροειδούς (PRA). Αποτελεί μέρος μιας ομάδας γενετικών εκφυλιστικών παθήσεων των οφθαλμών που επηρεάζουν τον αμφιβληστροειδή. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της όρασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει τελικά σε τύφλωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αποτρέψει οποιαδήποτε περαιτέρω επιδείνωση της όρασης.
∙ Ευαισθησία στην αναισθησία. Φυλές σκύλων που έχουν χαμηλά αποθέματα σωματικού λίπους, καθώς και άλλοι γενετικοί ή ανατομικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν σε επιπλοκές κατά τη διάρκεια της αναισθησίας. Σκύλοι ορισμένων φυλών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να οδηγηθούν σε απόφραξη αεραγωγών, αυξημένη ανταπόκριση στα αναισθητικά φάρμακα και καθυστερημένη ανάνηψη, γεγονότα που με τη σειρά τους καθιστούν τους σκύλους επιρρεπείς σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα που σχετίζεται με την αναισθησία.
∙ Οδοντικές παθήσεις