To Λαγωνικό του Αφγανιστάν είναι μακρύτριχο και χαρακτηρίζεται από το πλούσιο και μεταξένιο τρίχωμα, καθιστώντας την περιποίησή του υψηλών απαιτήσεων. Διαθέτει διπλό μανδύα, δηλαδή ένα μαλακό υπόστρωμα που παρέχει μόνωση και ένα μακρύτερο, λεπτό εξωτερικό τρίχωμα που προσφέρει προστασία. Το σχεδόν καθημερινό χτένισμα είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί η υγεία και λάμψη του τριχώματος, αλλά και για να αποτραπεί η δημιουργία κόμπων. Το μπάνιο συνιστάται κάθε 4 με 6 εβδομάδες, ενώ ο επαγγελματικός καλλωπισμός του τριχώματος θα βοηθήσει στην διατήρηση της δομής, πυκνότητας και υγείας του. Το τρίχωμα τη φυλής θυμίζει περισσότερο τα ανθρώπινα μαλλιά και όχι τόσο το τυπικό τρίχωμα ενός σκύλου, με αποτέλεσμα να μην μαδάει τόσο.

Το λαγωνικό αυτό εκτράφηκε αρχικά για το κυνήγι στα τραχιά εδάφη του Αφγανιστάν, καθιστώντας τον ευκίνητο και ιδιαίτερα ενεργητικό σκύλο. Η εντατική άσκηση καθώς και οι ευκαιρίες να τρέξει και να παίξει ελεύθερο σε ασφαλές και περιφραγμένο περιβάλλον είναι ζωτικής σημασίας για το Λαγωνικό του Αφγανιστάν και θα διασφαλίσουν τόσο την σωματική, όσο και την ψυχική της υγεία. Ωστόσο, η άσκηση δεν αφορά μόνο τη σωματική δραστηριότητα. Η νοητική διέγερση (παιχνίδι, εκμάθηση νέων κόλπων, συμμετοχή στις δραστηριότητες της οικογένειας) είναι εξίσου σημαντική και θα αποτρέψει πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν από την πλήξη. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Διατατική μυοκαρδιοπάθεια (DCM). O εκφυλισμός του καρδιακού μυός, κατά τον οποίο αποδυναμώνεται ο μυς της καρδιάς και έχει ως αποτέλεσμα τη διάταση της αριστερής καρδιακής κοιλίας (ή και των δυο κοιλιών). Η καρδιά δεν μπορεί να στείλει αποτελεσματικά το αίμα προς τους ιστούς και υγρό συσσωρεύεται στους πνεύμονες και στην κοιλιά. Η πάθηση είναι συχνότερη σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές και συνήθως είναι κληρονομική. Τα συμπτώματα είναι δυνατό να εκδηλωθούν απότομα και περιλαμβάνουν κόπωση, αδυναμία, κρύα πόδια, βήχα, ανορεξία, αρρυθμίες, δυσκολία στην αναπνοή (δύσπνοια), διάταση της κοιλιακής χώρας λόγω συγκέντρωσης υγρού και απώλεια μυϊκής μάζας.
∙ Οξεία Γαστρική Διάταση & Συστροφή Στομάχου (GDV). Πρόκειται για μία σοβαρότατη διαταραχή που μπορεί να αποβεί θανατηφόρα και παρατηρείται συχνότερα σε μεγαλόσωμους σκύλους με φαρδύ στήθος, αν και μπορεί να προσβληθεί οποιοσδήποτε σκύλος. Στο αρχικό του στάδιο, το στομάχι γεμίζει με αέρια, προκαλώντας μια απλή γαστρική διάταση ή “φούσκωμα”. Κάποιες φορές, η κατάσταση δεν εξελίσσεται περισσότερο από ένα απλό φούσκωμα. Ωστόσο, το επόμενο στάδιο είναι η συστροφή, όπου το διογκωμένο με αέρια στομάχι συστρέφεται γύρω από τον άξονά του, με αποτέλεσμα η είσοδος και η έξοδος του στομάχου να φράζουν. Απαιτείται επείγουσα χειρουργική επέμβαση καθώς μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ζωή του σκύλου.
∙ Καταρράκτης. Μία από τις πιο κοινές οφθαλμικές παθήσεις στους σκύλους, που αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, δεν επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους σκύλους. Στη πραγματικότητα, η κληρονομικότητα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την ηλικία. Πρόκειται για την έστω και παραμικρή αδιαφάνεια (θόλωση) που αναπτύσσεται πάνω στο φακό του οφθαλμού, με αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση της όρασης. Η θεραπεία είναι χειρουργική με την οποία επιτυγχάνεται η επαναφορά της όρασης του σκύλου.
∙ Προοδευτική Ατροφία του Αμφιβληστροειδούς (PRA). Αποτελεί μέρος μιας ομάδας γενετικών εκφυλιστικών παθήσεων των οφθαλμών που επηρεάζουν τον αμφιβληστροειδή. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της όρασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει τελικά σε τύφλωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αποτρέψει οποιαδήποτε περαιτέρω επιδείνωση της όρασης.
∙ Υποθυρεοειδισμός. Ο θυροειδής αδένας παίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή ορμονών που επηρεάζουν μια σειρά λειτουργιών του οργανισμού, όπως ο μεταβολισμός και ο καρδιακός ρυθμός. Όταν ο θυροειδής υπολειτουργεί, δεν παράγει αρκετές ορμόνες και προκαλείται υποθυροειδισμός. Τα συχνότερα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτή τη διαταραχή είναι η παχυσαρκία, η ληθαργικότητα, η έντονη απώλεια τριχώματος, η ευαισθησία στο κρύο και οι δερματικές παθήσεις. Παρόλο που η ασθένεια δεν θεραπεύεται πλήρως, μπορεί να διαγνωστεί εύκολα και να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά.
∙ Ευαισθησία στην αναισθησία. Φυλές σκύλων που έχουν χαμηλά αποθέματα σωματικού λίπους, καθώς και άλλοι γενετικοί ή ανατομικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν σε επιπλοκές κατά τη διάρκεια της αναισθησίας. Σκύλοι ορισμένων φυλών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να οδηγηθούν σε απόφραξη αεραγωγών, αυξημένη ανταπόκριση στα αναισθητικά φάρμακα και καθυστερημένη ανάνηψη, γεγονότα που με τη σειρά τους καθιστούν τους σκύλους επιρρεπείς σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα που σχετίζεται με την αναισθησία.
∙ Χυλοθώρακας. Η συσσώρευση υγρού (χυλίου) στην θωρακική κοιλότητα. Οι νοσούντες σκύλοι παρουσιάζουν δυσκολία στην αναπνοή, καθώς το υγρό που συσσωρεύεται στον θώρακα εμποδίζει τους πνεύμονες να γεμίσουν πλήρως με αέρα. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι ο βήχας, η έλλειψη όρεξης, η απώλεια βάρους και η ληθαργικότητα. Η αντιμετώπιση είναι συνήθως χειρουργική και εξαρτάται από την έκταση της πάθησης. Ωστόσο, εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, μπορεί να αποβεί μοιραίο.