Ο Αυστραλιανός Ποιμενικός Βοοειδών είναι κοντότριχος και διαθέτει διπλό μανδύα, ένα σκληρότριχο εξωτερικό τρίχωμα που καλύπτει ένα πιο μαλακό και χνουδωτό υπόστρωμα. Γενικά το τρίχωμα της φυλή δεν έχει την χαρακτηριστική “σκυλίσια” μυρωδιά ή υπολείμματα λιπαρότητας. Ένα χτένισμα μία φορά την εβδομάδα αρκεί για να διατηρηθεί η υγεία και λάμψη του τριχώματος. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους σκύλους, η τριχόπτωση είναι πολύ έντονη την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπου το συχνότερο βούρτσισμα επιβάλλεται για να βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας.

Ο Αυστραλιανός Ποιμενικός Βοοειδών έχει μεγάλα αποθέματα ενέργειας και μια απλή βόλτα δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες τις φυλής. Χρειάζεται πολλές ώρες έντονης δραστηριότητας ημερησίως και ευκαιρίες να τρέξει και να παίξει ελεύθερος σε ασφαλές περιβάλλον. Η επαφή με την ύπαιθρο είναι ζωτικής σημασία για τη φυλή, επομένως ένα σπίτι με μεγάλο κήπο ή ακόμη καλύτερα ένα μεγάλο αγρόκτημα αποτελούν το ιδανικότερο περιβάλλον ζωής ενός Αυστραλιανού Ποιμενικού. Ωστόσο, η άσκηση δεν αφορά μόνο τη σωματική δραστηριότητα. Η νοητική διέγερση (παιχνίδι, εκμάθηση νέων κόλπων, συμμετοχή στις δραστηριότητες της οικογένειας) είναι εξίσου σημαντική και θα αποτρέψει πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν από την πλήξη. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Αγκώνα. Είναι μια πάθηση που σχετίζεται με την ανώμαλη ανάπτυξη των οστών που επηρεάζει τη λειτουργία αυτής της άρθρωσης, οδηγώντας σε μη φυσιολογική κατανομή βάρους, πόνο και αρθρίτιδα – τα οποία σίγουρα επηρεάζουν την ικανότητα του σκύλου να σκύβει, να τρέχει και να παίζει. Η δυσπλασία αγκώνα παρατηρείται πιο συχνά σε μεγαλόσωμους σκύλους νεαρής ηλικίας. Η χειρουργική επέμβαση είναι η συνιστώμενη θεραπεία, όχι μόνο για την αφαίρεση οποιουδήποτε προσβεβλημένου ή κατεστραμμένου ιστού αλλά και για την αποκατάσταση της λειτουργικής ικανότητας στην άρθρωση.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Εξάρθρημα φακού (PLL). Πρόκειται για μια επώδυνη κληρονομική οφθαλμική διαταραχή κατά την οποία ο φακός του ματιού μετακινείται από την κανονική του θέση προκαλώντας φλεγμονή και γλαύκωμα, ενώ εμφανίζεται συνήθως στις ηλικίες των 3-8 ετών. Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο της πάθησης και την θέση του φακού. Εάν διαγνωστεί εγκαίρως, η πιο κοινή θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση του φακού για την άμεση ανακούφιση του ματιού. Εάν δεν θεραπευτεί άμεσα μπορεί να οδηγήσει σταδιακά σε τύφλωση και να χρειαστεί εξόρυξη οφθαλμού.
∙ Προοδευτική Ατροφία του Αμφιβληστροειδούς (PRA). Αποτελεί μέρος μιας ομάδας γενετικών εκφυλιστικών παθήσεων των οφθαλμών που επηρεάζουν τον αμφιβληστροειδή. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της όρασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει τελικά σε τύφλωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αποτρέψει οποιαδήποτε περαιτέρω επιδείνωση της όρασης.
∙ Συγγενής Κώφωση. Κατάσταση που μπορεί να προκληθεί από κάποιο γενετικό ελάττωμα, όπως όσα συνδέονται με πολλαπλά γονίδια ή/και το φύλο. Η πιο κοινή αιτία συγγενούς κώφωσης σε σκύλους σχετίζεται με την έλλειψη χρωστικής ουσίας (το χρώμα του τριχώματος). Ως εκ τούτου, σκύλοι με κάθε είδους ανοιχτόχρωμο ή λευκό χρώμα δέρματος ή τριχώματος μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση για κώφωση. Η απουσία χρωστικής στο δέρμα του εσωτερικού του αυτιού προκαλεί την ατροφία ή έλλειψη κυττάρων ακοής κατά τις πρώτες εβδομάδες ζωής του σκύλου με αποτέλεσμα να είναι κουφό. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί κανόνα καθώς δεν είναι όλα τα λευκά σκυλιά κουφά. Η συγγενής κώφωση μπορεί επίσης να κληρονομηθεί ή να αποκτηθεί από κάποια ασθένεια, ηπατική νόσο, παρενέργεια ενός φαρμάκου ή ενδομήτριες λοιμώξεις.