Το Γκριφόν Βρυξελλών είναι κοντότριχο και διαθέτει διπλό μανδύα, ένα σκληρότριχο εξωτερικό τρίχωμα που καλύπτει ένα πιο μαλακό και χνουδωτό υπόστρωμα. Το χτένισμα 2 φορές την εβδομάδα θα βοηθήσει στην διατήρηση της υγείας και λάμψης του τριχώματός του. Το τρίχωμα στο πρόσωπο είναι ελαφρώς πιο μακρύ γύρω από τα μάτια, τα μάγουλα και το πιγούνι, δίνοντας την εντύπωση ότι έχει μουστάκια και γενειάδα. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους σκύλους, η τριχόπτωση είναι πολύ έντονη την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπου το συχνότερο βούρτσισμα επιβάλλεται για να βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας.

Το Γκριφόν Βρυξελλών είναι εξαιρετικός σύντροφος ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας λόγω της μέτριας ενεργητικότητάς του και της περιορισμένης ανάγκης του για άσκηση. Λόγω του μικρού του μεγέθους, είναι σε θέση να εκτονώνεται και να ασκείται μόνο του σε εσωτερικούς χώρου. Ωστόσο, οι καθημερινές βόλτες και το παιχνίδι είναι απαραίτητα για να διατηρηθεί υγιές σωματικά, αλλά και να λαμβάνει την αναγκαία νοητική διέγερση για να παραμείνει ευτυχισμένο. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η φυλή, λόγω της “πλακουτσωτής” μουσούδας, δεν ανέχεται τη ζέστη ή την υγρασία και η υπερβολική άσκηση σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να προκαλέσει προβλήματα δύσπνοιας και κόπωσης.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Εξάρθρημα Επιγονατίδας. Πρόκειται για ένα αρκετά συχνό ορθοπεδικό πρόβλημα στους σκύλους και παρουσιάζεται συχνότερα σε μικρόσωμες φυλές, ενώ στις μεγαλόσωμες συνδέεται τις περισσότερες φορές με κάποιο τραυματισμό. Συμβαίνει όταν επιγονατίδα του σκύλου έχει εξαρθρωθεί από τη φυσιολογική ανατομική της θέση. Το βασικότερο σύμπτωμα είναι η χωλότητα και ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
∙ Αναπνευστικό Σύνδρομο Βραχυκεφαλικών Φυλών. Οι βραχυκεφαλικές φυλές έχουν ως ανατομικό χαρακτηριστικό την επίπεδη όψη προσώπου και την πλακουτσωτή μουσούδα, έχοντας ως αποτέλεσμα την ανάλογη παραμόρφωση και σμίκρυνση των οργάνων του κεφαλιού που συνδέονται με την αναπνοή, την οξυγόνωση, τη ρύθμιση θερμοκρασίας του σώματος και την ανοχή στη ζέστη. Το Αναπνευστικό Σύνδρομο Βραχυκεφαλικών Φυλών ή αλλιώς Αποφρακτικό Σύνδρομο της Ανώτερης Αναπνευστικής Οδού είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει χρόνια αναπνευστικά προβλήματα που χαρακτηρίζονται από θόρυβο κατά την εισπνοή, ροχαλητό, λαχάνιασμα, αναπνοή από το στόμα, άπνοια κατά τον ύπνο και εξάντληση κατά την άσκηση ή το παιχνίδι ιδιαιτέρως κατά τις ζεστές ημέρες. Τα αίτια εντοπίζονται σε μια σειρά ανατομικών ελαττωμάτων των φυλών αυτών, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της ροής του αέρα προς τους πνεύμονες κατά την εισπνοή, λόγω στένωσης του χώρου από τον οποίο διέρχεται. Ανάλογα με την σοβαρότητα και το είδος των συμπτωμάτων η αντιμετώπιση μπορεί να είναι είτε συντηρητική αγωγή είτε χειρουργική επέμβαση.
∙ Συριγγομυελία (SM). Πρόκειται για μια παθολογική κατάσταση, κατά την οποία κοιλότητες (κύστεις) που ονομάζονται συρίγγια γεμίζουν με υγρό και αναπτύσσονται στον νωτιαίο μυελό, συνηθέστερα κοντά στον εγκέφαλο. Η καταστροφική βλάβη του νωτιαίου μυελού, έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση συμπτωμάτων υπερευαισθησίας, έντονου πόνου και κινητικής δυσλειτουργίας. Ο σκύλος μπορεί να κλαψουρίζει όταν πηδάει ή τρέχει, όταν κάποιος τον σηκώσει ή όταν αφοδεύει (λόγω της αυξημένης πίεσης στο εσωτερικό του κρανίου), ενώ μπορεί να είναι ευαίσθητος στην επαφή κοντά στους ώμους, τα αυτιά, τον αυχένα ή το στέρνο. Μια σημαντική ένδειξη της ασθένειας είναι η ανεξέλεγκτη παρόρμηση του σκύλου να ξυθεί κατά το περπάτημα.
∙ Οφθαλμικές παθήσεις