To Λαγκότο Ρομανιόλο έχει αδιάβροχο και ελαφρώς τραχύ τρίχωμα που σχηματίζει πυκνές, δακτυλιοειδείς μπούκλες. Διαθέτει διπλό μανδύα, δηλαδή ένα μαλακό υπόστρωμα που παρέχει μόνωση και ένα εξωτερικό τρίχωμα που προσφέρει προστασία από τις καιρικές συνθήκες. Η περιποίησή του είναι χαμηλών απαιτήσεων και ένα απαλό χτένισμα 2-3 φορές το μήνα αρκεί για να διατηρηθεί η υγεία του τριχώματος. Σε αντίθεση με άλλες φυλές, το Λαγκότο δεν χάνει πολύ τρίχωμα, γεγονός που καθιστά τη φυλή υποαλλεργική. Συνιστάται 2 φορές το χρόνο να γίνεται επαγγελματικός καλλωπισμός (clipping) του τριχώματος για να διατηρηθεί η δομή, πυκνότητα και υγεία του.

To Λαγκότο Ρομανιόλο, όπως τα περισσότερα κυνηγόσκυλα, είναι πολύ ενεργητικό με μεγάλες αντοχές για παιχνίδι και εργασία. Απαιτεί αρκετές ώρες άσκησης και εκτόνωσης ημερησίως για να παραμείνει υγιές και ευτυχισμένο. Πρόκειται για μια φυλή που προτιμά την ύπαιθρο και κάθε μορφής δραστηριότητα σε αυτή, ενώ αγαπά ιδιαίτερα το κολύμπι αφού από καταβολής είναι σκύλος νερού. Ωστόσο, η άσκηση δεν αφορά μόνο τη σωματική δραστηριότητα. Η νοητική διέγερση (παιχνίδι, εκμάθηση νέων κόλπων, συμμετοχή στις δραστηριότητες της οικογένειας) είναι εξίσου σημαντική και θα αποτρέψει πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν από την πλήξη. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Αγκώνα. Είναι μια πάθηση που σχετίζεται με την ανώμαλη ανάπτυξη των οστών που επηρεάζει τη λειτουργία αυτής της άρθρωσης, οδηγώντας σε μη φυσιολογική κατανομή βάρους, πόνο και αρθρίτιδα – τα οποία σίγουρα επηρεάζουν την ικανότητα του σκύλου να σκύβει, να τρέχει και να παίζει. Η δυσπλασία αγκώνα παρατηρείται πιο συχνά σε μεγαλόσωμους σκύλους νεαρής ηλικίας. Η χειρουργική επέμβαση είναι η συνιστώμενη θεραπεία, όχι μόνο για την αφαίρεση οποιουδήποτε προσβεβλημένου ή κατεστραμμένου ιστού αλλά και για την αποκατάσταση της λειτουργικής ικανότητας στην άρθρωση.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Εξάρθρημα Επιγονατίδας. Πρόκειται για ένα αρκετά συχνό ορθοπεδικό πρόβλημα στους σκύλους και παρουσιάζεται συχνότερα σε μικρόσωμες φυλές, ενώ στις μεγαλόσωμες συνδέεται τις περισσότερες φορές με κάποιο τραυματισμό. Συμβαίνει όταν επιγονατίδα του σκύλου έχει εξαρθρωθεί από τη φυσιολογική ανατομική της θέση. Το βασικότερο σύμπτωμα είναι η χωλότητα και ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
∙ Καταρράκτης. Μία από τις πιο κοινές οφθαλμικές παθήσεις στους σκύλους, που αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, δεν επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους σκύλους. Στη πραγματικότητα, η κληρονομικότητα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την ηλικία. Πρόκειται για την έστω και παραμικρή αδιαφάνεια (θόλωση) που αναπτύσσεται πάνω στο φακό του οφθαλμού, με αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση της όρασης. Η θεραπεία είναι χειρουργική με την οποία επιτυγχάνεται η επαναφορά της όρασης του σκύλου.
∙ Προοδευτική Ατροφία του Αμφιβληστροειδούς (PRA). Αποτελεί μέρος μιας ομάδας γενετικών εκφυλιστικών παθήσεων των οφθαλμών που επηρεάζουν τον αμφιβληστροειδή. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της όρασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει τελικά σε τύφλωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αποτρέψει οποιαδήποτε περαιτέρω επιδείνωση της όρασης.
∙ Νεανική Επιληψία (JΕ). Κληρονομική νευρολογική διαταραχή που προκαλεί επαναλαμβανόμενες κρίσεις σε κουτάβια, χωρίς προσδιορισμένη αιτία. Τα πρώτα συμπτώματα συνήθως ξεκινούν στην ηλικία των 3-9 εβδομάδων και υποχωρούν μέχρι την ηλικία των 8-13 εβδομάδων το αργότερο. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι τόσο ήπια όσο ένα απαλό ρίγος (τρέμουλο) ή περίεργο βάδισμα, αλλά τα κουτάβια με πιο σοβαρές κρίσεις παρουσιάζουν ανικανότητα στο βάδισμα ή ακούσιες συστάσεις μυών στα άκρα (σπαστική παράλυση). Η διαταραχή συνήθως υποχωρεί από μόνη της και δεν επηρεάζει τη ζωή του σκύλου.
∙ Διαταραχή Λυσοσωμικής Αποθήκευσης (LSD). Πρόκειται για μια ομάδα κληρονομικών μεταβολικών διαταραχών που έχουν ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση ενζύμων που οδηγεί σε διόγκωση και δυσλειτουργία κάποιων ζωτικών οργάνων. Τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με το ένζυμο που δεν μεταβολίζεται σωστά και συνήθως επηρεάζει την ανάπτυξη και την κίνηση του σκύλου, ενώ μπορεί να προκαλέσει κρίσεις, άνοια, κώφωση και τύφλωση. Ως κληρονομική ασθένεια μπορεί να προληφθεί με τον γενετικό έλεγχο των γονέων.