Ο Μολοσσός είναι κοντότριχος και χαρακτηρίζεται από στιλπνό και λαμπερό τρίχωμα, καθιστώντας την περιποίησή του χαμηλών απαιτήσεων. Ένα χτένισμα κάθε 2 εβδομάδες αρκεί για να διατηρηθεί η υγεία και λάμψη του τριχώματος. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους σκύλους, η τριχόπτωση είναι πιο έντονη την άνοιξη και το φθινόπωρο, όπου το συχνότερο βούρτσισμα επιβάλλεται για να βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας. Οι σκύλοι της φυλής μπορεί να χρειαστούν περιστασιακά μπάνιο, μόνο όμως όταν είναι απολύτως απαραίτητο και αποκλειστικά με τη χρήση ειδικού σαμπουάν για σκύλους. Το τακτικό μπάνιο καλό είναι να αποφεύγεται γιατί έτσι αφαιρούνται τα φυσικά έλαια που του είναι απαραίτητα για την υγεία τόσο του δέρματος, όσο και του τριχώματος. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ξηρό και θολό τρίχωμα και δερματικά προβλήματα.

Ως γιγάντια φυλή, οι περισσότεροι Μολοσσοί έχουν μέτρια έως χαμηλά επίπεδα ενέργειας και ως αποτέλεσμα δεν χρειάζονται υπερβολική άσκηση για να παραμείνουν χαρούμενοι και υγιείς. Ωστόσο, οι καθημερινές βόλτες και οι ευκαιρίες να τρέξουν και να παίξουν ελεύθεροι σε ασφαλές και περιφραγμένο περιβάλλον είναι απαραίτητες για να εκτονωθούν και να ασκηθούν. Ένα πράγμα που πρέπει να λάβετε υπόψιν είναι ότι τα κουτάβια χρειάζονται πολύ λιγότερη άσκηση από τους ενήλικες σκύλους της φυλής. Η υπερβολική άσκηση σε ένα κουτάβι που μεγαλώνει επιβαρύνει τις ταχέως αναπτυσσόμενες αρθρώσεις και τα οστά του και μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα ανάπτυξης και πόνος. Επίσης, πρέπει να αποφεύγεται η έντονη δραστηριότητα μετά το φαγητό, καθώς μπορεί να συμβάλλει στην Συστροφή Στομάχου. Ωστόσο, η άσκηση δεν αφορά μόνο τη σωματική δραστηριότητα. Η νοητική διέγερση (παιχνίδι, εκμάθηση νέων κόλπων, συμμετοχή στις δραστηριότητες της οικογένειας) είναι εξίσου σημαντική και θα αποτρέψει πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν από την πλήξη. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Οστεοχόνδρωση (OCD). Πάθηση που προσβάλλει κυρίως τις αρθρώσεις του ώμου των ταχέως αναπτυσσόμενων νεαρών σκύλων μεγαλόσωμων και γιγαντόσωμων φυλών. Πρόκειται για μια διαταραχή στη μετατροπή του χόνδρου σε οστό, που οδηγεί στη πάχυνση του χόνδρου με αποτέλεσμα την αποκόλληση του. Τα πρώτα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται σε ηλικία 4-8 μηνών, όπου παρουσιάζεται χωλότητα (αδυναμία κατά το βάδισμα). Καθώς η κατάσταση εξελίσσεται, ο σκύλος πιθανόν να κουτσαίνει μόνιμα και να έχει έντονους μυϊκούς πόνους, δυσκαμψία και απροθυμία να κινηθεί. Είναι πολυπαραγοντική πάθηση, με κύρια αιτία την κληρονομικότητα και τη διατροφή (υπερβολική ποσότητα τροφής, υπερβολική χορήγηση ασβεστίου), αλλά μπορεί να επηρεαστεί από την ηλικία, το φύλο καθώς και πιθανούς τραυματισμούς.
∙ Αυχενική Σπονδυλομυελοπάθεια (σύνδρομο Wobbler). Ασθένεια του αυχένα (της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης) που εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές σκύλων. Οι σκύλοι με αυτό το σύνδρομο βιώνουν συμπίεση του νωτιαίου μυελού και των ριζών των νωτιαίων νεύρων, με αποτέλεσμα πόνο στον αυχένα ή/και στην πλάτη και προβλήματα στην βάδιση. Αναπτύσσεται προοδευτικό, ασυντόνιστο βάδισμα στα πίσω άκρα, το οποίο μπορεί να επεκταθεί και στα μπροστινά, ενώ οι νοσούντες σκύλοι μπορεί να περπατούν με το κεφάλι χαμηλωμένο ή να έχουν πρόβλημα να σηκωθούν. Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται σταδιακά εντός εβδομάδων ή και μηνών, ενώ – σε προχωρημένες περιπτώσεις – μπορούν να φτάσουν σε παράλυση. Η θεραπεία, ανάλογα με την έκταση της ασθένειας, μπορεί να είναι είτε φαρμακευτική – συνήθως με την χορήγηση στεροειδών (κορτιζόνης) – είτε χειρουργική.
∙ Οστεοσάρκωμα. Η πιο κοινή μορφή καρκίνου που επηρεάζει τα οστά – αντιστοιχεί περίπου στο 85% των όγκων οι οποίοι ξεκινούν από το σκελετικό σύστημα. Αν και συνήθως επηρεάζει ηλικιωμένα ή μεγαλόσωμα σκυλιά, μπορεί να εκδηλωθεί και σε σκυλιά οποιασδήποτε ηλικίας ή φυλής. Κυρίως επηρεάζει τα κόκαλα της περιοχής του ώμου, του καρπού ή του γόνατος. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι η χωλότητα (αδυναμία κατά το βάδισμα) στο άκρο που εμφανίζει τον όγκο ή/και επώδυνο πρήξιμο στην περιοχή εμφάνισης του. Συνήθως οι χημειοθεραπείες σε συνδυασμό με τη χειρουργική επέμβαση είναι η κύρια θεραπευτική αγωγή. Η αφαίρεση του όγκου μαζί με τον πλήρη καθαρισμό της περιοχής, ώστε να αποφευχθεί η μετάσταση, συχνά μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ακρωτηριασμό. Τα περισσότερα ζώα, χάρη στο βασικό ένστικτο επιβίωσής τους, προσαρμόζονται καλά στον ακρωτηριασμό.
∙ Διατατική μυοκαρδιοπάθεια (DCM). O εκφυλισμός του καρδιακού μυός, κατά τον οποίο αποδυναμώνεται ο μυς της καρδιάς και έχει ως αποτέλεσμα τη διάταση της αριστερής καρδιακής κοιλίας (ή και των δυο κοιλιών). Η καρδιά δεν μπορεί να στείλει αποτελεσματικά το αίμα προς τους ιστούς και υγρό συσσωρεύεται στους πνεύμονες και στην κοιλιά. Η πάθηση είναι συχνότερη σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές και συνήθως είναι κληρονομική. Τα συμπτώματα είναι δυνατό να εκδηλωθούν απότομα και περιλαμβάνουν κόπωση, αδυναμία, κρύα πόδια, βήχα, ανορεξία, αρρυθμίες, δυσκολία στην αναπνοή (δύσπνοια), διάταση της κοιλιακής χώρας λόγω συγκέντρωσης υγρού και απώλεια μυϊκής μάζας.
∙ Οξεία Γαστρική Διάταση & Συστροφή Στομάχου (GDV). Πρόκειται για μία σοβαρότατη διαταραχή που μπορεί να αποβεί θανατηφόρα και παρατηρείται συχνότερα σε μεγαλόσωμους σκύλους με φαρδύ στήθος, αν και μπορεί να προσβληθεί οποιοσδήποτε σκύλος. Στο αρχικό του στάδιο, το στομάχι γεμίζει με αέρια, προκαλώντας μια απλή γαστρική διάταση ή “φούσκωμα”. Κάποιες φορές, η κατάσταση δεν εξελίσσεται περισσότερο από ένα απλό φούσκωμα. Ωστόσο, το επόμενο στάδιο είναι η συστροφή, όπου το διογκωμένο με αέρια στομάχι συστρέφεται γύρω από τον άξονά του, με αποτέλεσμα η είσοδος και η έξοδος του στομάχου να φράζουν. Απαιτείται επείγουσα χειρουργική επέμβαση καθώς μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ζωή του σκύλου.
∙ Οφθαλμικές παθήσεις