Οι 3 επιζήσαντες σκύλοι στην τραγωδία του Τιτανικού

Στις 15 Απριλίου 1912, ο θρυλικός Τιτανικός (RMS Titanic) βυθίστηκε κατά το παρθενικό του ταξίδι, μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο. Η βύθισή του προκάλεσε τον θάνατο σε πάνω από 1.500 ανθρώπους (από τους συνολικούς 2.224 επιβαίνοντες, συμπεριλαμβανομένου και του προσωπικού που εργαζόταν στο πλοίο) παραμένοντας ακόμη και μέχρι σήμερα ένα από τα πιο θανατηφόρα ναυτικά δυστυχήματα εν καιρώ ειρήνης στη σύγχρονη ιστορία.

Πέραν της ανθρώπινης απώλειας, υπήρξαν και αρκετά ζώα που επέβαιναν στο πλοίο και δυστυχώς βρήκαν τον ίδιο μοιραίο θάνατο με τους ιδιοκτήτες τους, καθώς ελάχιστα κατάφερνα να σωθούν.

Η μεταφορά σκύλων ήταν προνόμιο αποκλειστικά για τους επιβάτες της πρώτης θέσης. Όλα τα ζώα έπρεπε να έχουν δικό τους εισιτήριο, το κόστος του οποίου ήταν υπερβολικά υψηλό καθώς η τιμή για τη μεταφορά ενός σκύλου, ήταν περίπου το ήμισυ της τιμής που κατέβαλαν οι ιδιοκτήτες τους ή ίσο με την τιμή ενός παιδικού εισιτηρίου. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι σε σημερινή αντιστοιχία, το κόστος ενός εισιτηρίου πρώτης θέσης, ήταν περίπου 100.000 λίρες, οι σκύλοι που επιβιβάστηκαν στο πλοίο ήταν σε εξέχουσα θέση.

Τα σκυλιά αυτά, διέμεναν σε ειδικούς χώρους του πλοίου (kennel) και φροντίζονταν από το προσωπικό. Αθλούνταν και έπαιζαν καθημερινά και μάλιστα υπήρχε ένα προκαθορισμένο “Dog Show” που θα γινόταν στις 15 Απριλίου, την επομένη ημέρα που βυθίστηκε ο Τιτανικός. Αν και απαγορευόταν, μερικά από τα πιο μικρόσωμα σκυλιά διέμεναν στην καμπίνα των ιδιοκτητών τους.

Η λίστα του Τιτανικού κάνει αναφορά σε 12 καταγεγραμμένα σκυλιά, αν και δεν ξέρουμε με απόλυτη σιγουριά τον ακριβή αριθμό των σκύλων που επέβαιναν στο πλοίο.

Ο εκατομμυριούχος John Jacob Astor, έφερε την Kitty, το αγαπημένο του Έρντεϊλ Τερριέ (Airedale Terrier). Η Kitty, ήταν δυστυχώς ένα από τα άτυχα σκυλιά, που βρήκε τον θάνατο μαζί με τον ιδιοκτήτη της κατά τη βύθιση του πλοίου.

Άλλα σκυλιά ήταν ένα Καβαλιέρ Κίνγκ Τσαρλς Σπανιέλ (Cavalier King Charles Spaniel) και ένα ακόμη ηλικιωμένο Έρντεϊλ Τερριέ (Airedale Terrier), ένα Τσόου Τσόου (Chow Chow), ένα Γαλλικό Μπουλντόγκ (French Bulldog) με τίτλο πρωταθλητή, ένα Κανίς (Poodle), δύο Πομεράνιαν (Pomeranian), ένα Πεκινουά (Pekignese) και ένας Μολοσσός (Great Dane).

Από αυτά τα σκυλιά, πιστεύεται ότι μόνο 3 επέζησαν από το ναυάγιο του Τιτανικού. Όλα ήταν μικρόσωμα και μπορούσαν εύκολα να μεταφερθούν λαθραία στις σωσίβιες λέμβους και βρίσκονταν σε πλεονεκτική θέση καθώς έμεναν στις καμπίνες με τους ιδιοκτήτες τους.

Ένα από αυτά, ήταν το Πεκινουά ονόματι Sun-Yat Sen, που διασώθηκε, αφού επιβιβάστηκε στη σωσίβια λέμβο μαζί με τους ιδιοκτήτες του.

Η Lady, το Πομεράνιαν της Margaret Bechstein Hays, είχε αγοραστεί στο Παρίσι και τη συνόδευε στο νέο της σπίτι στη Νέα Υόρκη. Η Lady διέμενε στην καμπίνα της Margaret και διασώθηκε, όταν την επιβίβασε κρυφά σε μία από τις σωσίβιες λέμβους τυλιγμένη σε μια κουβέρτα.

Τέλος, το τρίτο σκυλί που επέζησε, ήταν το δεύτερο Πομεράνιαν, που η ιδιοκτήτης του έκρυψε μέσα στο παλτό καθώς επιβιβαζόταν στη σωσίβια λέμβο. Όταν το πλοίο Καρπάθια (RMS Carpathia) περισυνέλεξε τη λέμβο, αρχικά αρνήθηκε να επιβιβάσει τον σκύλο, αλλά λόγω της επιμονής της ιδιοκτήτριάς του να μην αποβιβαστεί από τη λέμβο, τελικά επιβίωσε. Το γεγονός της διάσωσης αυτού του σκύλου, δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό, κυρίως λόγω του ότι ο άντρας της δεν κατάφερε να σωθεί. Δυστυχώς, το σκυλί δεν στάθηκε πολύ τυχερό, καθώς μετά απο λίγες εβδομάδες πέθανε μετά απο επίθεση μεγαλύτερου σκύλου στη Νέα Υόρκη.

Δυστυχώς, οι ιστορίες των υπόλοιπων σκύλων δεν έχουν τόσο ευτυχή κατάληξη, αλλά ίσως αυτός είναι ο λόγος που τις κάνει ακόμα πιο σημαντικές και αξιομνημόνευτες.

Μία από τις πιο συγκινητικές ιστορίες είναι αυτή της 50χρονης Ann Elizabeth Ishram, η οποία είχε φέρει μαζί τον σκύλο της, έναν Μολοσσό. Τον επισκεπτόταν καθημερινά στους χώρους φιλοξενίας, σε αντίθεση με άλλους ιδιοκτήτες σκύλων και αφιέρωνε πολύ χρόνο μαζί του. Πρόλαβε να επιβιβαστεί σε μία σωσίβια λέμβο, αλλά όταν δεν της επέτρεψαν να πάρει τον σκύλο της μαζί, αρνούμενη να τον εγκαταλείψει, αποβιβάστηκε από τη λέμβο. Λίγες μέρες μετά το ναυάγιο, βρέθηκε η σωρός της να επιπλέει στα παγωμένα νερά, αγκαλιά με τον αγαπημένο της σκύλο.

Καθώς το πλοίο βυθιζόταν η σωτηρία όλων των ανθρώπων και ζώων έμοιαζε πλέον αδύνατη. Ο John Jacob Astor απελευθέρωσε τα υπόλοιπα σκυλιά από τον χώρο φύλαξής τους σε μια προσπάθεια να τους δώσει την ευκαιρία να σωθούν. Η τελευταία φορά που είδε κανείς αυτά τα σκυλιά ήταν να τρέχουν στο κατάστρωμα του πλοίου καθώς αυτό βυθιζόταν.

Αναπόσπαστο κομμάτι του πληρώματος ενός πλοίου, ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων, οι γάτες. Κυρίως για την ικανότητά τους να κυνηγούν τα τρωκτικά από το αμπάρι του πλοίου, προστατεύοντας τα τρόφιμα, αλλά επίσης για να προσφέρουν συντροφιά στους ναύτες που έλειπαν καιρό από τα σπίτια τους.

Ο Τιτανικός δεν αποτελούσε εξαίρεση, έχοντας την δική του γάτα-μασκότ, την Jenny. Είχε μεταφερθεί από ένα άλλο πλοίο, το Olympic, και μία εβδομάδα πριν σαλπάρει ο Τιτανικός για το παρθενικό του ταξίδι, η Jenny γέννησε. Στις 10 Απριλίου 1912 και καθώς είχε ξεκινήσει η επιβίβαση των πρώτων επιβατών στο λιμάνι του Southampton της Αγγλίας, η Jenny άρχισε να μεταφέρει τα μωρά της ένα-ένα εκτός πλοίου. Οι φήμες λένε ότι ο Jim, ένας υπηρέτης του μαγειρείου που φρόντιζε την γάτα, βλέποντάς την να μεταφέρει τα μικρά της θεώρησε το συμβάν ως οιωνό και αφού μάζεψε τα πράγματά του εγκατέλειψε και αυτός το πλοίο.

Δεν υπάρχει καμία άλλη επίσημη αναφορά για άλλες γάτες στο πλοίο, αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις για το αντίθετο.

Στην πραγματικότητα, εκτός από τα σκυλιά και την Jenny, επέβαιναν και άλλα ζώα στον Τιτανικό. Υπάρχουν καταγραφές για κότες, παπαγάλους και αρκετά καναρίνια, και μην ξεχνάμε των αριθμό των αρουραίων που ζούσε στο αμπάρι του πλοίου. Η σωτηρία αυτών είναι σχεδόν αβέβαιη μιας και τα πτηνά φυλάσσονταν μέσα σε κλουβιά και πολύ πιθανό να μην ελευθερώθηκαν εγκαίρως.

Για όσα σκυλιά στάθηκαν τυχερά, ήταν τόσο το μέγεθος όσο και η περίσταση (όντας κατοικίδια των επιβατών της πρώτης τάξης) που τα κράτησαν ζωντανά. Το γεγονός ότι μόνο επιβάτες της ανώτερης τάξης επιτρεπόταν να έχουν τα κατοικίδιά τους μπορεί να θεωρηθεί “ευτυχές”, καθώς, αν είχαν επιτραπεί σκύλοι σε όλους τους επιβάτες, σίγουρα θα υπήρχαν πολλά περισσότερα θύματα. Όσο για τους ιδιοκτήτες που στερήθηκαν την σωτηρία της σωσίβιας λέμβου για να είναι στο πλευρό των αγαπημένων τους κατοικιδίων καθώς βυθιζόταν το πλοίο, μπορώ να πω με σιγουριά ότι πολλοί από εμάς θα έκαναν την ίδια ηρωική πράξη.

Πηγή: encyclopedia-titanica.org