Μύθοι και θρύλοι για 6 φυλές γάτας

Μύθοι και θρύλοι γύρω από την ιστορία της οικόσιτης γάτας, υπάρχουν από πολλούς πολιτισμούς και αρχαία χρόνια. Από την αρχική εξημέρωσή της – οι περισσότερες πηγές υποστηρίζουν ότι η γάτα εξημερώθηκε από μόνη της καθώς οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε γεωργικές κοινωνίες – στη λατρεία της στην αρχαία Αίγυπτο και στη δαιμονοποίησή της κατά την περίοδο του Μεσαίωνα, η γάτα είναι πράγματι μυθικό πλάσμα.

Πολλές φυλές γάτας έχουν τους δικούς τους ξεχωριστούς μύθους και θρύλους στην προσπάθεια να εξηγήσουν το μεγαλείο και την ομορφιά τους.

Ιερή γάτα Βιρμανίας: Η παρέμβαση μιας θεάς

Η Ιερή Γάτα της Βιρμανίας λέγεται ότι απέκτησε την εντυπωσιακή της εμφάνιση μέσω της παρέμβασης μιας θεάς με γαλάζια μάτια. Ο θρύλος λέει ότι η πρώτη γάτα Βιρμανίας ήταν σύντροφος ενός μοναχού με το όνομα Mun-Ha. Μια νύχτα, όταν εισήλθε σε μια υπερβατική κατάσταση τόσο βαθιά που δεν ένιωθε πόνο, Σιαμαίοι εισβολείς τον δολοφόνησαν. Η γάτα του, ο Sinh, ακούμπησε τα πόδια του πάνω του για να τον ανακουφίσει καθώς πέθαινε. Η θεά, βλέποντας την αγάπη και την αφοσίωση της γάτας στον ιερέα του ναού, μετέτρεψε το λευκό τρίχωμά της σε χρυσό και άλλαξε τα κίτρινα μάτια της σε γαλάζια. Τα πόδια της παρέμειναν λευκά ως σύμβολο της αγνότητας της. Έκτοτε, οι γάτες του ναού έφεραν τα σημάδια της θεάς και λέγεται ότι οι ιερείς που πέθαναν επανέρχονταν στα σώματα των γατιών.

Μανξ: Η γάτα χωρίς ουρά

Πολλοί μύθοι και θρύλοι υπάρχουν γύρω από το πως η γάτα Μανξ έχασε την ουρά της. Ένας από αυτούς υποστηρίζει ότι όταν έγινε ο κατακλυσμός, ο Νώε έκλεισε βιαστικά τη πόρτα της κιβωτού πάνω στην ουρά μιας γάτας, με αποτέλεσμα να της την κόψει. Άλλος ένας μύθος, που προέρχεται από την Κέλτικη παράδοση, λέει ότι οι θηλυκές γάτες έτρωγαν τις ουρές των μικρών τους για να αποτρέψουν τους Νορβηγούς κατακτητές από το να τα αρπάξουν και να χρησιμοποιήσουν τις ουρές τους ως διακοσμητικά στοιχεία και γούρια στα κράνη τους.

Γάτα του Σιάμ: Σπαστή ουρά και αλλήθωρα μάτια

Πριν από πολύ καιρό, ένας τρομερός πόλεμος ξέσπασε στο Σιάμ. Δεδομένου ότι όλοι οι άνδρες στάλθηκαν στη μάχη για να την υπεράσπιση του βασιλείου, το χρυσό δισκοπότηρο του Βούδα έμεινε απροστάτευτο. Δύο γάτες του Σιάμ επιλέχθηκαν για να το προστατεύσουν στον ιερό ναό, ο Tein και η Chula. Όλα πήγαν καλά μέχρι που ο Tein έγινε ανήσυχος και έφυγε για να βρει έναν ιερέα ικανό να προστατεύσει το ιερό δισκοπότηρο. Η Chula ήταν έγκυος, αλλά δεν πήρε ποτέ τα μάτια της από το δισκοπότηρο και την ώρα που κοιμόταν το κρατούσε σφιχτά με την ουρά της για να αποτρέψει την κλοπή του. Όταν γεννήθηκαν τα γατάκια, έλαβαν τις ιδιορρυθμίες που ανέπτυξε η μητέρα τους όσο προστάτευε το ιερό αντικείμενο, δηλαδή γεννήθηκαν με αλλήθωρα μάτια και “σπαστή” ουρά.

Υπάρχει και μια άλλη ιστορία για την “σπαστή” ουρά της γάτας του Σιάμ. Κάποτε, μια πριγκίπισσα του Βασιλικού Οίκου του Σιάμ χρησιμοποίησε την ουρά της γάτας της για να φυλάει τα δαχτυλίδια της όσο έκανε μπάνιο. Η γάτα, που δεν επιθυμούσε να χάσει τα δαχτυλίδια, “έσπασε” την ουρά της για να μην μπορούν να πέσουν τα δαχτυλίδια.

Ιαπωνική Μπομπτέιλ: Κόψιμο ουράς με αυτοκρατορικό διάταγμα

Σύμφωνα έναν άλλο μύθο, η Ιαπωνική Μπομπτέιλ έχει κοντή ουρά, επειδή πολλούς αιώνες πριν, η ουρά μιας γάτας πήρε φωτιά την ώρα που κοιμόταν. Η φοβισμένη γάτα άρχισε να τρέχει πανικόβλητη με αποτέλεσμα να βάλει φωτιά σε ολόκληρο το χωριό. Ο τότε αυτοκράτορας πέρασε ένα διάταγμα να κοπούν οι ουρές όλων των γατιών για να αποφευχθεί παρόμοια καταστροφή.

Μέην Κουν: Μεγαλειώδης εμφάνιση

Πολλοί μύθοι και ιστορίες υπάρχουν σχετικά με την προέλευση της φυλής, κάποιες πιο πιστευτές από άλλες. Μία από αυτές ισχυρίζεται ότι η φυλή είναι ένα υβρίδιο Ρακούν / Γάτας, από όπου πήρε και την κατάληξη του ονόματός της, Κουν. Παρόλο που τόσο τα ρακούν όσο και οι Μέην Κουν έχουν φουντωτές, μακριές ουρές και την τάση να μουλιάζουν το φαγητό τους σε νερό, μια τέτοια ένωση είναι βιολογικά αδύνατη.

Μια άλλη εκδοχή, είναι ότι η Μέην Κουν προέρχεται από τη διασταύρωση Λύγκα με γάτα, πράγμα που θα εξηγούσε τα αυτιά, τις φουντωτές πατούσες και το εντυπωσιακό μέγεθος της φυλής.

Γάτα Νορβηγικού Δάσους: Ξωτικά, νεράιδες και θεότητες

Κατά τη διάρκεια των αιώνων η γάτα αυτή απαντάται σε πολλούς σκανδιναβικούς μύθους, άλλοτε να διώχνει τα ξωτικά από τις αγροικίες και άλλοτε να μεταμορφώνεται σε νεράιδα ή ξωτικό που αν κάποιος κοίταζε βαθιά μέσα στο βλέμμα της, μπορούσε να δει οράματα του κόσμου των ξωτικών. Μάλιστα, πιστεύεται ότι το παραμύθι του Παπουτσωμένου Γάτου έχει πρωταγωνιστή μια γάτα αυτής της φυλής.

Το επιβλητικό της μέγεθος και το βλέμμα που μαγνητίζει, τη συνέδεσε με τους θεούς της Νορβηγικής παράδοσης. Δύο μεγάλες μαύρες ή μπλε (σύμφωνα με το μύθο) αρσενικές γάτες, ο Bygul και ο Trjegul, έσερναν το άρμα της θεάς Φρέγια (θεά της αγάπης και της γονιμότητας). Οι γάτες αυτές, δώρο του συζύγου της Θώρ, πιστεύεται ότι ήταν Νορβηγικού Δάσους.