Το Σύνδρομο του Μαύρου Σκύλου

Υπάρχει η προκατάληψη εδώ και πολλούς αιώνες ότι τα μαύρα σκυλιά είναι άγρια και επικίνδυνα. Αν και το “Σύνδρομο του Μαύρου Σκύλου” (Black Dog Syndrome) – όπως έχει ονομαστεί το φαινόμενο όπου τα μαύρα (και συνήθως μεγαλόσωμα) σκυλιά περιμένουν να υιοθετηθούν περισσότερο καιρό από ότι πιο ανοιχτόχρωμα σκυλιά – έχει αρχίσει να απομυθοποιείται, οι δεισιδαιμονίες και το υποτιθέμενο αυτό σύνδρομο έχουν βαθιές ρίζες.

Τα μαύρα σκυλιά, μέσα από δυσοίωνες μυθολογίες και λαϊκές ιστορίες όλου του κόσμου, παρουσιάζονται ως φύλακες του κάτω κόσμου, φαντάσματα και προάγγελοι του θανάτου, της συμφοράς και της κατάθλιψης.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Κέρβερος, γιος του γίγαντα Τυφώνα και της Έχιδνας, ήταν ο φύλακας του πυλών του Άδη. Παρουσιάζεται σαν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια, ενώ σύμφωνα με κάποιους είχε πόδια λιονταριού και ουρά φιδιού. Ήταν υπεύθυνος για την παραμονή των νεκρών στον Κάτω Κόσμο, αλλά και για την απαγόρευση εισόδου στους ζωντανούς. Στην αρχαία Ελλάδα, τοποθετούσαν μια πίτα με μέλι δίπλα στον νεκρό, για να καλοπιάσουν τον Κέρβερο και να αφήσει τον νεκρό να περάσει τις πύλες του Άδη. Όταν όμως κάποιος προσπαθούσε να ξεφύγει από τα άδυτα του Κάτω Κόσμου, τότε ο Κέρβερος τον κατασπάραζε.

Στη λαογραφία του Ελ Σαλβαδόρ, υπάρχει ο μύθος του “El Cadejo”. Πρόκειται για ένα τεράστιο μαύρο σκύλο (στο μέγεθος ταύρου) με φλεγόμενα μάτια και οπλές κατσικιού που ακολουθεί μέθυσους και κακοποιούς μέσα στη νύχτα και τους προτρέπει να πράξουν το κακό. Υπάρχει όμως και το λευκό Cadejo που προστατεύει του ανθρώπους και τους οδηγεί στο δρόμο του καλού.

Η Μεγάλη Βρετανία είναι πλούσια σε ιστορίες και παραδόσεις και υπάρχουν πολλοί μύθοι στη λαογραφία της, που η προέλευσή τους έχει χαθεί στα βάθη του χρόνου. Μια από τις ίσως πιο τρομακτικές ιστορίες υπερφυσικών πλασμάτων που στοίχειωναν τα σκοτεινά σοκάκια της Αγγλίας, είναι αυτή του Μαύρου Σκύλου του Bungay (Black Dog of Bungay). Τη Κυριακή της 4ης Αυγούστου 1577, κατά τη διάρκεια της πρωινής λειτουργίας στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας μια τρομερή και βίαιη καταιγίδα ξέσπασε, ο ουρανός σκοτείνιασε και ξέσπασε δυνατή βροχή ακολουθούμενη από ισχυρές βροντές και κεραυνούς. Μέσα από τη μαινόμενη καταιγίδα ξεπρόβαλε ένας τεράστιος και μοχθηρός μαύρος σκύλος. Ουρλιάζοντας καθώς οι αστραπές φώτιζαν τον ουρανό, άρχισε να τρέχει ξέφρενο και να επιτίθεται στο εκκλησίασμα σπέρνοντας το πανικό. Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και ένας τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά κατάφερε να επιζήσει. Πριν απομακρυνθεί το “τέρας” από το σημείο, ένας κεραυνός έπεσε στο καμπαναριό της εκκλησίας και το συνέτριψε. Περίπου 20 χιλιόμετρα μακρυά, στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Blythburgh, ο Μαύρος Σκύλος εμφανίστηκε και σκότωσε άλλους τρεις ανθρώπους.

Οι καταιγίδες εκείνη την εποχή προκαλούσαν ιδιαίτερο φόβο στους ανθρώπους καθώς τα περισσότερα σπίτια ήταν φτιαγμένα από ξύλα και άχυρα, ένας κεραυνός μπορούσε εύκολα να κάψει τα σπίτια και να εξαπλωθεί η φωτιά πολύ γρήγορα καίγοντας πολλές φορές ολόκληρα χωριά. Η συγκυρία της καταιγίδας και της εμφάνισης του σκύλου, θεωρήθηκε δουλειά του διαβόλου, που είχε αμολήσει το σκύλο του να προκαλέσει τη καταστροφή.

Μέχρι και σήμερα, πολλοί τουρίστες επισκέπτονται την εκκλησία της Αγίας Μαρίας για να δουν που εκτυλίχθηκε το περιστατικό, όμως στη πόρτα της Αγίας Τριάδας υπάρχουν μέχρι και σήμερα γρατσουνιές από το Μαύρο Σκύλο, το μόνο στοιχείο που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει την αλήθεια αυτής της ιστορίας.

Τα μαύρα σκυλιά συνέχισαν να κερδίζουν κακή φήμη στη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, μέσω του πρωθυπουργού Winston Churchill, ο οποίος αναφερόμενος στη μανιοκατάθλιψη που τον έπληττε, την αποκαλούσε “μαύρο σκύλο”, έκφραση που είχε δανειστεί από τον ποιητή Samuel Johnson, που επίσης έπασχε από την ίδια διαταραχή.

Η δεισιδαιμονία γύρω από τα μαύρα σκυλιά έχει επίσης επιβαρυνθεί από χαρακτήρες σε μυθιστορήματα όπως το τερατώδες σκυλί του συγγραφέα Sir Arthur Conan Doyle στο έργο του “The Hound of Baskerville” και το μεγάλο μαύρο σκυλί με το όνομα Grim, από τον Harry Potter, που θεωρείται ένας τρομακτικός προάγγελος του θανάτου.

Τέλος, το μαύρο χρώμα έχει συνδεθεί με συγκεκριμένες φυλές (π.χ. Ντόμπερμαν, Ροτβάιλερ κ.ά.) οι οποίες συχνά χρησιμοποιήθηκαν στον κινηματογράφο ως οι σκύλοι των “κακών” που εκδήλωναν επιθετική συμπεριφορά σε αντίθεση άλλες φυλές (π.χ. Λαμπραντόρ, Κόλευ, Δαλματίας κ.ά.) που έχουν συνδεθεί ιστορικά με σκύλους που προστατεύουν και αγαπούν την οικογένεια τους.

Αυτή η αποστροφή προς τα μαύρα σκυλιά, έχει επηρεάσει τη τύχη των μαύρων και σκουρόχρωμων σκύλων να βρουν οικογένειες. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνες καταφυγίων στην Αμερική, ο μέσος χρόνος υιοθεσίας ενός σκύλου είναι 12.5 εβδομάδες σε αντίθεση με τις 50 εβδομάδες που χρειάζεται για να υιοθετηθεί (αν είναι τυχερό) ένα μαύρο σκυλί. Άλλη μια μελέτη, σχετικά με το πως το χρώμα μπορεί να επηρεάσει την επιλογή κατοικιδίου, οι μαύροι σκύλοι φάνηκε να είναι η τελευταία επιλογή, χαρακτηριζόμενοι ως λιγότερο φιλικοί και περισσότερο άγριοι σε αντίθεση με πιο ανοιχτόχρωμους σκύλους. Το μαύρο χρώμα σε συνδυασμό με τα σκούρα μάτια των περισσότερων σκύλων καθιστά δύσκολη την “ανάγνωση” των εκφράσεων του και δεν επιτρέπει αυτό το δέσιμο με την πρώτη ματιά που πολλές φορές οδηγεί κάποιους να επιλέξουν τον κατοικίδιο σύντροφό τους.

Αν λοιπόν σκοπεύετε να υιοθετήσετε κάποιο σκυλί, δώστε μια ευκαιρία στα μαύρα σκυλιά να σας αποδείξουν ότι η αγάπη και η αφοσίωση δεν στηρίζεται στο χρώμα… αλλά στην καρδιά!

Δείτε όλα τα μαυράκια που αναζητούν το παντορινό τους σπίτι εδώ.

Πηγή: Black Pearl Dogs