Το Δαλματίας είναι κοντότριχο και διαθέτει λείο και γυαλιστερό τρίχωμα. Παρά το κοντό του τρίχωμα, μαδάει σχεδόν όλο το χρόνο, ενώ την άνοιξη και το φθινόπωρο η τριχόπτωση είναι ακόμη πιο έντονη. Ενώ δεν έχει υψηλές απαιτήσεις περιποίησης καθώς το τρίχωμά του δεν βρομίζει εύκολα, το τακτικό χτένισμα θα βοηθήσει στην απομάκρυνση της νεκρής τρίχας και την υγεία του τριχώματος.

Ο σκύλος Δαλματίας είναι πολύ ενεργητικός και χρειάζεται καθημερινή και μπόλικη άσκηση. Οι βόλτες και η συμμετοχή σε ποικίλες δραστηριότητες παρέα με την οικογένειά του θα διατηρήσουν τη σωματική, αλλά και ψυχική του υγεία. Οι ευκαιρίες να παίξει και να τρέξει ελεύθερο σε ασφαλές περιβάλλον θα βοηθήσουν στην εκτόνωση των υψηλών επιπέδων ενέργειας του σκύλου και θα αποτρέψουν καταστροφικές συμπεριφορές.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Δυσπλασία Ισχίου. Η δυσπλασία του ισχίου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται στο στάδιο της ανάπτυξης σε σκύλους. Έχει ως αποτέλεσμα τη χαλάρωση της άρθρωσης του ισχίου, η οποία προκαλεί δυσλειτουργία και πόνο. Καθώς ο σκύλος μεγαλώνει, ο χόνδρος και το οστό του ισχίου αρχίζουν να φθείρονται και με την πάροδο του χρόνου, αυτό προκαλεί αρθρίτιδα, μυϊκή ατροφία και περιορισμένη κινητικότητα. Προσβάλλει συχνότερα σκύλους μεγαλόσωμων φυλών και συνήθως είναι κληρονομική, ενώ η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
∙ Συγγενής Κώφωση. Κατάσταση που μπορεί να προκληθεί από κάποιο γενετικό ελάττωμα, όπως όσα συνδέονται με πολλαπλά γονίδια ή/και το φύλο. Η πιο κοινή αιτία συγγενούς κώφωσης σε σκύλους σχετίζεται με την έλλειψη χρωστικής ουσίας (το χρώμα του τριχώματος). Ως εκ τούτου, σκύλοι με κάθε είδους ανοιχτόχρωμο ή λευκό χρώμα δέρματος ή τριχώματος μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση για κώφωση. Η απουσία χρωστικής στο δέρμα του εσωτερικού του αυτιού προκαλεί την ατροφία ή έλλειψη κυττάρων ακοής κατά τις πρώτες εβδομάδες ζωής του σκύλου με αποτέλεσμα να είναι κουφό. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί κανόνα καθώς δεν είναι όλα τα λευκά σκυλιά κουφά. Η συγγενής κώφωση μπορεί επίσης να κληρονομηθεί ή να αποκτηθεί από κάποια ασθένεια, ηπατική νόσο, παρενέργεια ενός φαρμάκου ή ενδομήτριες λοιμώξεις.
∙ Ουρολιθίαση. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη λίθων στο ουροποιητικό σύστημα. Οι ουρόλιθοι σχηματίζονται μετά από τη συγκέντρωση αλάτων και άλλων ουσιών που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν διαλυμένα μέσα στα ούρα. Οι λίθοι αυτοί μπορεί να είναι διαφορετικών μεγεθών, ξεκινώντας από κόκκο άμμου και φθάνοντας μέχρι και σε διάμετρο μερικών εκατοστών, ενώ η σοβαρότητα της ουρολιθίασης εξαρτάται από την διάμετρο τους. Οι μικροί λίθοι συνήθως αποβάλλονται με τα ούρα χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερα έντονα συμπτώματα. Όμως, λίθοι μεγαλύτερης διαμέτρου, μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς στην ουροδόχο κύστη και πολύ συχνά έμφραξη της με εντονότατα συμπτώματα και σημαντικό κίνδυνο για την ζωή του ζώου. Συμπτώματα τραυματισμού αποτελούν η συχνή ούρηση μικρών ποσοτήτων (συχνοουρία), η ύπαρξη αίματος στα ούρα (αιματουρία) και ο πόνος κατά την ούρηση (δυσουρία). Σε περίπτωση που ο λίθος ενσφηνωθεί στην ουρήθρα και προκαλέσει έμφραξη, ο σκύλος δεν μπορεί να ουρήσει καθόλου και η κατάσταση χρήζει επείγουσας χειρουργικής αντιμετώπισης.
∙ Επιληψία. Χρόνια νευρολογική διαταραχή, συνήθως κληρονομική, που προκαλεί επαναλαμβανόμενες κρίσεις, χωρίς προσδιορισμένη αιτία. Παρά τη δραματική και βίαιη έκφραση τους, οι κρίσεις δεν είναι επώδυνες, αν και ο σκύλος μπορεί να βρεθεί σε σύγχυση και να πανικοβληθεί. Δυστυχώς η ασθένεια είναι ανίατη, αλλά με φαρμακευτική αγωγή μπορούν να μειωθούν οι επιληπτικές κρίσεις ώστε να μην επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή του σκύλου.
∙ Αλλεργίες