Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποιες γάτες της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Μετωπορινική Δυσπλασία (BHD). Σε κάποιες γάτες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μια γενετική μετάλλαξη επηρεάζει την ανάπτυξη του κεφαλιού και των περιοχών του προσώπου του εμβρύου. Οι κρανιοπροσωπικές δυσπλασίες που προκαλούνται από την πάθηση είναι άμεσα εμφανείς από τη γέννηση της γάτας και συνήθως είναι αρκετά σοβαρές, π.χ. δυσπλασία της κάτω γνάθου και των ρουθουνιών, εκφυλισμός ματιών και αυτιών και προεξοχή του εγκεφάλου. Τα προσβεβλημένα γατάκια μπορεί να γεννηθούν νεκρά ενώ άλλα ζωντανά. Σε αυτή τη περίπτωση συνίσταται άμεση ευθανασία, καθώς δεν θα μπορέσουν να τραφούν ή να αναπνεύσουν κανονικά και να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
∙ Γαγγλιοσίδωση. Μια σπάνια εκφυλιστική, θανατηφόρα νευρολογική ασθένεια που προκαλείται από την ανεπάρκεια ενός ενζύμου που έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση επιβλαβών χημικών ουσιών στο κεντρικό νευρικό σύστημα και σε άλλους ιστούς του σώματος. Οι προσβεβλημένες γάτες αναπτύσσουν προοδευτικά νευρολογικά σημάδια όπως αταξία (ασυντόνιστος βηματισμός), δυσμετρία (αδυναμία της γάτας να υπολογίσει τον ρυθμό, το εύρος και τη δύναμη των κινήσεών της), τρέμουλο και νυσταγμό (ακούσια επαναλαμβανόμενη κίνηση των ματιών). Τα σημάδια είναι συνήθως εμφανή για πρώτη φορά όταν τα γατάκια είναι 1-5 μηνών και εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου σε σημείο όπου θα υπάρχει αδυναμία (πρώτα στα πίσω άκρα και μετά στα μπροστινά), κατάθλιψη, επιληπτικές κρίσεις και τελικά θα επέλθει θάνατος.
∙ Σακχαρώδης Διαβήτης. Πρόκειται για μια αρκετά κοινή ορμονική διαταραχή που οφείλεται σε σχετική ή απόλυτη έλλειψη της ινσουλίνης ή/και σε μείωση του αριθμού ή της ευαισθησίας των υποδοχέων της στους ιστούς. Στα συχνότερα συμπτώματα περιλαμβάνονται η αυξημένη δίψα και ούρηση, η προοδευτική απώλεια βάρους παρά την αυξημένη πρόσληψη τροφής, το θαμπό τρίχωμα και η μειωμένη επούλωση πληγών, ενώ παρατηρούνται και γενικότερα συμπτώματα όπως κόπωση και έλλειψη διάθεσης για κίνηση. Επηρεάζει συνήθως γάτες άνω των 7 ετών, υπέρβαρες, ενώ συναντάται συχνότερα σε αρσενικές γάτες.
∙ Υποκαλιαιµική Πολυµυοπάθεια. Είναι μια γενικευμένη διαταραχή μυϊκής αδυναμίας που σχετίζεται με την υποκαλιαιμία. Η υποκαλιαιμία οφείλεται σε μειωμένη πρόσληψη καλίου με την τροφή (μερική ή πλήρης ανορεξία), σε αυξημένες απώλειές του από τον οργανισμό (λόγω διάρροιας, εμετών, αυξημένης ούρησης εξαιτίας νεφρικής ανεπάρκειας) και μετακίνησής του στον ενδοκυττάριο χώρο. Στις γάτες, η παρατεταμένη υποκαλιαιμία μπορεί να προκαλέσει υποκαλιαιµική πολυµυοπάθεια με κλινικά σημάδια που περιλαμβάνουν γενικευμένη αδυναμία, κοιλιοκάμψη του αυχένα (όταν το κεφάλι και ο λαιμός είναι χαλαροί με αποτέλεσμα να πέφτουν προς τα κάτω), μη φυσιολογικό βάδισμα, ανορεξία και μυϊκό πόνο.
∙ Σύνδρομο Pica. Διαταραχή κατά την οποία μια γάτα μπορεί να καταναλώσει μη βρώσιμα υλικά. Συχνά το υλικό που επιλέγεται μπορεί να είναι από βαμβάκι ή άλλα φυσικά και συνθετικά υφάσματα, δέρμα, πλαστικό, ξύλο ή χαρτί. Δυστυχώς, πολλές από αυτές τις ουσίες δεν μπορούν να αφομοιωθούν όπως τα τρόφιμα και υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί εντερική απόφραξη με αποτέλεσμα να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του υλικού. Σε σοβαρές περιπτώσεις ίσως χρειαστεί να αφαιρεθούν τμήματα του εντέρου, ωστόσο συνήθως οι γάτες αναρρώνουν πλήρως μετά την επέμβαση. Σημάδια της απόφραξης του εντέρου είναι ο εμετός, η διάρροια, η δυσκοιλιότητα και η γενικότερη ατονία.