Το Σήλυχαμ Τερριέ είναι μακρύτριχο και διαθέτει διπλό μανδύα, ένα σκληρότριχο εξωτερικό τρίχωμα που καλύπτει ένα πιο μαλακό και χνουδωτό υπόστρωμα. Το χτένισμα 2-3 φορές την εβδομάδα είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί η υγεία και λάμψη του τριχώματος. Πρόκειται για μία φυλή που δεν μαδάει, αλλά συνιστάται ο τακτικός επαγγελματικός καλλωπισμός (clipping) του τριχώματος για να διατηρηθεί η δομή, πυκνότητα και υγεία του.

Παρόλο που η φυλή έχει μέτρια ενεργητικότητα, εξακολουθεί να απολαμβάνει και να χρειάζεται καθημερινή άσκηση και εκτόνωση. Οι βόλτες καθώς και οι ευκαιρίες να τρέξει και να παίξει ελεύθερο σε ασφαλές και περιφραγμένο περιβάλλον θα ευνοήσουν τόσο την σωματική όσο και την νοητική υγεία του Σήλυχαμ Τερριέ. Ωστόσο, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν ο καιρός είναι πολύ ζεστός και υπάρχει αρκετή υγρασία, καθώς υπάρχει κίνδυνος θερμοπληξίας. Όπως συμβαίνει και με όλους του σκύλους, ανεξαρτήτως φυλής ή μεγέθους, η απώλεια ή ανεπάρκεια άσκησης θα έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συμπεριφορές, όπως επίμονο γάβγισμα και καταστροφικότητα.

Σε γενικές γραμμές, η φυλή είναι υγιής, αλλά όπως όλες οι φυλές, μπορεί να είναι επιρρεπής σε ορισμένες παθήσεις. Κάποια σκυλιά της φυλής μπορεί να μην εμφανίσουν ποτέ κάποιες ή όλες τις παθήσεις, αλλά είναι σημαντικό να τις γνωρίζετε.
∙ Συγγενής Κώφωση. Κατάσταση που μπορεί να προκληθεί από κάποιο γενετικό ελάττωμα, όπως όσα συνδέονται με πολλαπλά γονίδια ή/και το φύλο. Η πιο κοινή αιτία συγγενούς κώφωσης σε σκύλους σχετίζεται με την έλλειψη χρωστικής ουσίας (το χρώμα του τριχώματος). Ως εκ τούτου, σκύλοι με κάθε είδους ανοιχτόχρωμο ή λευκό χρώμα δέρματος ή τριχώματος μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση για κώφωση. Η απουσία χρωστικής στο δέρμα του εσωτερικού του αυτιού προκαλεί την ατροφία ή έλλειψη κυττάρων ακοής κατά τις πρώτες εβδομάδες ζωής του σκύλου με αποτέλεσμα να είναι κουφό. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί κανόνα καθώς δεν είναι όλα τα λευκά σκυλιά κουφά. Η συγγενής κώφωση μπορεί επίσης να κληρονομηθεί ή να αποκτηθεί από κάποια ασθένεια, ηπατική νόσο, παρενέργεια ενός φαρμάκου ή ενδομήτριες λοιμώξεις.
∙ Νόσος Μεσοσπονδύλιου Δίσκου (ΙVDD). Είναι η αποκαλούμενη δισκοπάθεια και πρόκειται για την προοδευτική αλλοίωση των δίσκων και των αρθρώσεων της σπονδυλικής στήλης. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στην πλάτη, έλλειψη συντονισμού των άκρων κατά τη βάδιση (αταξία) και αδυναμία στήριξης (πάρεση). Οι σοβαρές περιπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε παράλυση και δυσκολία στην ούρηση. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από την κλινική εικόνα του σκύλου και μπορεί να είναι φαρμακευτική είτε χειρουργική.
∙ Εξάρθρημα φακού (PLL). Πρόκειται για μια επώδυνη κληρονομική οφθαλμική διαταραχή κατά την οποία ο φακός του ματιού μετακινείται από την κανονική του θέση προκαλώντας φλεγμονή και γλαύκωμα, ενώ εμφανίζεται συνήθως στις ηλικίες των 3-8 ετών. Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο της πάθησης και την θέση του φακού. Εάν διαγνωστεί εγκαίρως, η πιο κοινή θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση του φακού για την άμεση ανακούφιση του ματιού. Εάν δεν θεραπευτεί άμεσα μπορεί να οδηγήσει σταδιακά σε τύφλωση και να χρειαστεί εξόρυξη οφθαλμού.