Το γιορτινό καταφύγιο

Με το που άδειασε το καταφύγιο από ανθρώπους έπεσε σύρμα. Τα γερόντια που πριν λίγο μισοκοιμόντουσαν, πετάχτηκαν σαν ελατήρια και κάλεσαν σε επείγουσα συνάντηση τους άνω των 10 ετών. Δηλαδή κάλεσαν τους εαυτούς τους ,τη γνωστή συμμορία των παππουδογιαγιάδων που αποτελούνταν από το Φρέντυ, τη Ζαζά και τη Χιόνα, η οποία δε θυμόταν ακριβώς αν ήταν 8 ή 10 ετών.

«Χιούστον έχουμε πρόβλημα», ανακοίνωσε με στόμφο ο Φρέντυ που πάντα ήθελε να γίνει αστροναύτης. «Ναι», συμφώνησε η Χιόνα, «και μάλιστα σοβαρό». «Κουτάβια», συμπλήρωσε η Ζαζά κουνώντας τις αυτάρες της, « και ξέρουμε ότι τα κουτάβια τα Χριστούγεννα είναι μεγάλο πρόβλημα. Κάτι πρέπει να κάνουμε να μην στεναχωρηθούν γιατί κάποιος τους σφύριξε ότι στην περίοδο των γιορτών που έρχεται σύντομα, όλοι θέλουν να περνάνε όμορφα και στολίζουν τα σπίτια και λένε παραμύθια στο τζάκι κι έρχεται κι ο Αη Βασίλης…». «Θα περιμένουν τα καημένα και με το δίκιο τους», συμφώνησε ο Φρέντυ, «μωρά είναι, το μόνο που θέλουν είναι παιχνίδια και δώρα». «Ίσως όμως κάτι προλαβαίνουμε να κάνουμε», είπε η Χιόνα με ένα φωτεινό χαμόγελο να ανατέλλει σα ρόδινο ξημέρωμα, στο πρόσωπό της

Οι τρεις συνωμότες ξεκίνησαν ανυπόμονα να καταστρώνουν το σχέδιο τους, να ενθουσιάζονται να απογοητεύονται, να διαφωνούν, να συμφωνούν και να ξαναρχίζουν από την αρχή, μέχρι να καταλήξουν κάπου. Όλο το βράδυ συζητούσαν προσπαθώντας να βρουν λύσεις στα προβλήματα μέχρι που τα χαράματα, κατάκοποι όλοι τους, χωρίστηκαν και πήγε ο καθένας στο χώρο του. Σε λίγο θα έρχονταν οι δίποδοι φίλοι τους να τους ταΐσουν.

Οι ημέρες περνούσαν όμορφα και ήρεμα με τις συνηθισμένες δραστηριότητες την ημέρα και με μυστικές συναντήσεις τις νύχτες, μέχρι που έφτασε η εορταστική περίοδος. Οι άνθρωποι που φρόντιζαν το καταφύγιο κατέφτασαν ένα πρωί φορτωμένοι με στολίδια που τοποθέτησαν παντού για να δώσουν μια χαρμόσυνη νότα στο χώρο που ζούσαν τα ζωάκια. Κάθε χρόνο έκαναν το ίδιο για να χαρούν όλοι και να δώσουν ένα γιορταστικό τόνο στο καταφύγιο. Λιχουδιές, έξτρα φαγητό και παιχνίδια, συμπλήρωναν το εορταστικό σκηνικό που θα διαρκούσε μέχρι το τέλος της περιόδου. Στα κουταβάκια μάλιστα στόλισαν ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο κι ευχήθηκαν να μη χρειαστεί να στολίσουν ξανά για κανένα σκυλάκι, να έχουν βρει όλα τα σπίτια τους την επόμενη χρονιά. Και οι μέρες περνούσαν γοργά μέχρι που έφτασε η σημαντική ημέρα, αυτή που φέρνει μεγάλη χαρά ή μεγάλη λύπη.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Το κρύο είναι τσουχτερό και τα κουτάβια έχουν κουβαριαστεί όλα μαζί, μέσα στο σπιτάκι τους. Οι κουβέρτες και τα μάλλινα που έχουν για στρώμα τα ζεσταίνουν, αλλά περισσότερο τα ζεσταίνει η προσμονή του Αη Βασίλη. «Θα ρθεί κι από εδώ ο Αη Βασίλης;» ρωτά το ένα. «Μπα»…απαντά το άλλο. «Όχι, θα έρθει να το δεις», λέει το τρίτο. «Αφού η κυρία καρακάξα είπε ότι έρχεται σε όλα τα παιδάκια θα έρθει και σε μας», λέει το πιο μικρούλι δυνατά, για να το πιστέψει και το ίδιο… Αλλά οι ώρες περνούν και κανείς δεν εμφανίζεται. Κανένα φως χαρμόσυνο, καμία μελωδία από τον ουρανό, καμία διαφορά από τις καθημερινές νύχτες. Τα κουταβάκια απογοητευμένα αλλά και κατάκοπα από το ξενύχτι κλείνουν τα μάτια και χωμένα μέσα στα μάλλινα ως τα αυτιά, τα παίρνει ο ύπνος.

Λίγο μακρύτερα τα γερόντια, σαν έτοιμα από καιρό, ντύνονται, στολίζονται και βγαίνουν έξω στο σκοτάδι. Τα υπόλοιπα σκυλιά του καταφυγίου προσεύχονται να δουλέψει το σχέδιο και να γίνει το θαύμα. Είναι πολύ πικρό τα μωρά να απογοητεύονται, σε όποιο ζωικό είδος, σε όποια φυλή κι αν ανήκουν. Τα παππούδια στήνονται στο ψηλότερο σημείο που βρίσκουν και στρέφουν τα βλέμματα στον ουρανό. Ο Φρέντυ φοράει κόκκινα κερατάκια ελαφιού, η Χιόνα μια χρυσή γιρλάντα στο λαιμό και η Ζαζά ένα κατάλευκο γούνινο κασκόλ. Μιλούν στον ουρανό και στέλνουν μηνύματα ψηλά, εκεί που εισακούγονται οι προσευχές των αγαθών πλασμάτων, εκεί που όνειρα μαστορεύονται και επιστρέφουν στη γη ως πραγματικότητα. Το κρύο ζορίζει τα τρία γερόντια αλλά δεν τα παρατούν. Χίλιες φορές να μαρμαρώσουν παρά να μην καταφέρουν να κάνουν τα κουταβάκια να χαρούν. Η παγωνιά όμως είναι ανίκητη και ένα ένα τα γερόντια λυγίζει τα πόδια και και πέφτει στο παγωμένο χώμα μέχρι που γίνονται κουβάρι ο ένας δίπλα στον άλλον. Στολίδια, ουρές, μουσούδες, πόδια, κορμιά, όλα ένας όγκος αγάπης που σιγανασαίνει προσευχές κι εκκλήσεις στο υπερπέραν, μέχρι που τα μάτια κλείνουν. Τα υπόλοιπα σκυλιά κρατούν τις ανάσες τους με την αγωνία να έχει φτάσει στο κατακόρυφο μέχρι που σε μια στιγμή γεμάτη ένταση και Πρωτοχρονιάτικη μαγεία, τα γερόντια ξανανοίγουν τα μάτια.

Τώρα βρίσκονται δίπλα στο σπιτάκι που κοιμούνται τα κουταβάκια. Ο Φρέντυ είναι πανέμορφος μέσα στην κατακόκκινη στολή του και η μακριά λευκή γενειάδα που έχει φυτρώσει στη μουσούδα του, κάνει τα κορίτσια να γελούν ακατάπαυστα. Αλλά κι ο Φρέντυ γελά γιατί η Ζαζά και η Χιόνα φορούν κάτι παράξενα πράσινα και κόκκινα φορέματα και μοιάζουν με τετράποδα ξωτικά. Τα γέλια τους σπάζουν τους πάγους που έχουν σχηματιστεί στην πορτούλα του σκυλόσπιτου και όταν αρχίζουν και τα υπόλοιπα σκυλιά του καταφυγίου τα γέλια, η καμπάνα της κοντινής εκκλησίας αρχίζει να χτυπά από μόνη της, συμμετέχοντας στη χαρμόσυνη συνάντηση. Τα κουταβάκια πετάγονται σα βολίδες από τα στρωσίδια τους και βγαίνουν έξω να μοιραστούν τη χαρά. Βροχή αστεριών σχηματίζει πολύχρωμα κοκκαλάκια στον ουρανό που πέφτοντας μεταμορφώνονται σε παιχνίδια και λιχουδιές. Τα κουταβάκια πηδούν να τα πιάσουν, τα αστέρια γλιστρούν και το παιχνίδι παίρνει φωτιά. Η Χιόνα και η Ζαζά βιάζονται να ξεφορτώσουν από την πλάτη του Φρέντυ τον τεράστιο σάκο με τα δώρα, πριν τα μικρά κουραστούν από τα χοροπηδητά και την τρεχάλα. Οι καρδιές έχουν γίνει ηχείο που αναμεταδίδει χτυποκάρδια, τη μελωδία της συλλογικής χαράς σε έναν ουρανό γεμάτο νότες. Τα κουταβάκια με μάτια ολοστρόγγυλα σαν φεγγίτες της ψυχής τους αγκαλιάζουν τον Αη Βασίλη, παίζουν με τα ξωτικά και πέφτουν με τα μούτρα στις λιχουδιές που είναι κρυμμένα μέσα στα δώρα τους. Το πάρτυ κρατάει τόσο όσο να ζεσταθούν οι καρδιές και να νικήσουν το κρύο της αμφιβολίας και την παγωνιά της μοναξιάς.

Όταν τα κουταβάκια πέφτουν για ύπνο, εξαντλημένα από το παιχνίδι και μεθυσμένα από χαρά, τα τρία γερόντια αγκαλιάζονται σφιχτά, πηδούν στο άρμα του Αη Βασίλη και χάνονται στο γιορτινό στερέωμα. Γελούν ως τα αυτιά και λάμπουν από νιάτα. «Καλή χρονιά! Γρήγορα στα σπίτια σας!» φωνάζουν στα υπόλοιπα σκυλάκια καθώς πετούν πάνω από το καταφύγιο και γίνονται μια κουκκίδα χρυσαφιά μέσα στο ατέλειωτο σύμπαν.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Το κείμενο υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται η δημοσίευση μέρους ή του συνόλου της ιστορίας χωρίς αναφορά στην πηγή.